Drogi Matteo,

dni mijają mi wolno i spokojnie, jednak ja chodzę pobudzona, jakby życie kopło mnie w tyłek.

Usłyszałam przypadkiem, jak grupa dziewczyn w mojej szkole opowiada o mojej ciąży, nawet sobie sprawy nie zdajesz jakie rzeczy wygadywały.

Jedna stwierdziła, że jest jej mnie żal bo w takim wieku mieć dzieciaka to zmarnowanie młodości.

Inna z kolei stwierdziła, że dziecko napewno mnie dobije, zważywszy na to, że jestem sama...

Ale to nie prawda!

Mam przy sobie dwie najcudowniejsze mamy, mam przyjaciół, Jim oraz Gilberta i mam nasze dziecko, które każdego dnia będzie przypominać mi o Nas, o Tobie...

Kocham Cię, Matteo...

Twoja Luna