Mieszkanie z Iwaizumim drzwi w drzwi z początku nie wydawało się Kageyamie złe. Miał przynajmniej pod bokiem kogoś, kogo znał.

A jednak - odkąd Oikawa jął się wpraszać do Tobia, by potem z kolei wpychać siebie i jego w progi Hajime, co najmniej dwie trzecie towarzystwa borykało się z problemem zszarganych nerwów. Tylko jedna osoba zdawała się ukontentowana i rozochocona na tyle, coby ukradkiem wodzić ręką po nodze najmłodszej potencjalnej ofiary w ich gronie.

Tobio nie wiedział, jak zareagować - konkretniej, czym zadać stręczycielowi najmniej humanitarną śmierć - toteż powstrzymywał się tymczasowo od działania. Szatynowi wcale a wcale to nie przeszkadzało, dalej sobie grabił.

Dyskusja na temat tego, na co Tooru może sobie pozwalać - mało tego było - a na co nie, zaczynała się tuż po wyjściu od gospodarza, dosłownie na wycieraczce tego dobrodzieja.

Dysputa prowadząca donikąd, pomimo składanej co i rusz przez winowajcę obietnicy poprawy; bodaj jedynym efektem było niebezpośrednie i niezamierzone poinformowanie Iwaizumiego, co się dzieje pod jego dachem.

Ale Hajime nie miał najmniejszego zamiaru ryzykować i siadać pomiędzy Tooru a przezeń poszkodowanym. Już swoje w liceum odcierpiał.

xxx

Człowiek się przyzwyczaja.

Człowiek się znieczula.

Czekając cierpliwie, aż komuś się znudzi.

Dwadzieścia cztery godziny, po nich kolejne i kolejne, a Tooru nie wykazywał ochoty, aby zrezygnować.

Tobio sprawdzał coś na mapie mimowolnie zastanawiał się, gdzie można coś zakopać. Ot, rozważania dla zabicia... czasu.

Paradoksalnie, zdecydował się na mord dnia, w którym Tooru, zajęty truciem życia Hajime, odstąpił od swoich burdelowych manier.

xxx

- Iwa-chaaan, co się z tobą stało? Gdzie się podział ten bezmyślny osiłek, którego pamiętam jeszcze z liceum? - wzdychał Oikawa. - Teraz jest tylko bezmyślny. Starzejemy się. Jestem stary. A ty sflaczały.

Iwaizumi nie mógł puścić tego mimo uszu, a Tooru, po paru kieliszkach, uwierzył, że wygra z nim na rękę.

Uwierzył tak głęboko, że zaświergotał:

- Stawiam na siebie. Nie wiem, ile mam pieniędzy, ale mogę postawić całego Tobia, minus jego dziewictwo.

- Tobio - odezwał się Hajime, łapiąc przedmówcę za kark. - Gdzieś w kuchni leży taśma, podaj mi ją. Nadam sporą paczkę do Timbuktu.

- Widzisz, jak on chce cię mieć tylko dla siebie, Tobio? - zarzęził brązowooki.

- Nie mogę znaleźć - wtrącił markotnie Kageyama. 

- Nie szkodzi - zapewnił Iwaizumi. - To otwórz okno. 

A/N

*brzmi -"V symfonia Beethovena"-* Czy Tooru oszukał przeznaczenie? 

Oni nie żyją w trójkącie. Nie myślcie nic takiego, jak ja przed chwilą, sprawdzając, co napisałam.