Nienawidzę siebie z tak rażącą pasją aż od środka mnie wypala;
Ledwo widzę kontur siebie w tłumie, który nieświadomie mnie wydala.
Dlaczego nikt nie życzy mnie poznać?
Dlaczego świat zdecydował się mnie pozwać
Za mą indywidualność, niemoc do synchronizacji z otoczeniem?
Raz traktują mnie jak słońce, dwa staję się ich wszystkich cieniem,
Gdy widzą jaśniejszą gwiazdę przez nich preferowaną;
Ile ja mam dać, by zająć jej miejsce mi ofiarowano?