IX

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Droga Charlotte

Nienawidzę cię za to, że mnie zostawiłaś. Jestem teraz złamany jeszcze bardziej niż wcześniej. Myślałaś, że sobie poradzę? To teraz widzisz, że się myliłaś. Jestem nikim bez ciebie Char. Mam wrażenie, że już nikogo więcej nie pokocham i to twoja wina. Wiesz jakie to uczucie gdy codziennie masz wrażenie, że umierasz, ale mimo wszystko żyjesz? Ten niewyobrażalny ból i smutek, który nie znika.

,,Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi ''*. Właśnie tak się czuję każdego dnia. Musiałaś wtedy iść na ten przystanek. Nie mogłaś poczekać na mnie tych głupich 20 minut. Wiesz jak ja się teraz z tym czuję? Wszystko co się stało jest moją winą i z tym najgorzej mi się pogodzić. Z tym nie można się pogodzić.

Każdego dnia słyszę, żebym przestał się obwiniać o wszystko, ale nie potrafię. Może gdybyśmy nigdy się nie spotkali, miałabyś teraz swoje spokojne życie, realizowałabyś swoje plany, a nie leżała pod ziemią. To ja powinienem znaleźć się na twoim miejscu. Przepraszam cię za wszystko Charlotte.

Michael


* Lauren Oliver – Pandemonium 




Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro