PORADNIK ZDROWIA

Przyczyny:

Przyczyny hanahaki nie są obecnie znane, choć w najbliższych latach odpowiedzi może udzielić nam nurt badań skupionych na wpływie psychiki na ludzkie ciało. W przeciągu ostatnich lat wpływ myśli na fizjologię został zbadany i potwierdzony naukowo. Możliwym jest, że emocjonalne skutki nieszczęśliwej miłości powodują radykalne zmiany na poziomie molekularnym, zaburzając funkcjonowanie komórek budujących tkanki płucne.

Hanahaki jest chorobą niezakaźną.

Objawy:

Jednym z pierwszych objawów hanahaki jest przewlekły kaszel, trwający więcej niż 8 tygodni. Z początku nasilenie jest niewielkie, z czasem coraz większe. Rozwój kaszlu przebiega od suchego, poprzez odkrztuszanie plwocin, krwioplucie, aż do charakterystycznego dla hanahaki wykrztuszania płatków w stanie zaawansowanym choroby.

Inne wczesne objawy to uczucie ciągłego zmęczenia i senności, nawracające stany podgorączkowe, bóle w klatce piersiowej oraz nieuzasadniony spadek wagi. W miarę rozwoju choroby pojawiają się duszności, które, jeśli choroba jest nieleczona, prowadzą do śmierci przez uduszenie.

Predyspozycją do choroby hanahaki jest dystymia (przewlekła depresja), sporadycznie także inne zaburzenia afektywne, czyli typ cechujący się zaburzeniami nastroju. Ponadto epizod depresji niedługo przed wystąpieniem przewlekłego kaszlu jest kolejnym wskaźnikiem choroby hanahaki.

Diagnostyka:

Większość objawów hanahaki we wczesnym stadium jest niespecyficzna, natomiast opukiwanie klatki piersiowej przy badaniu stetoskopem jest w stanie zasugerować specyficzne uszkodzenia tkanki płucnej.

W tym przypadku zaleca się badania obrazowe, najczęściej rentgenogram klatki piersiowej, który pozwala wykluczyć inne choroby i stwierdzić możliwą obecność kwiatów.

Leczenie:

Jedyną znaną metodą leczenia choroby hanahaki jest operacyjne usunięcie kwiatów. Interwencja chirurgiczna jest całkowicie skuteczna; co więcej, towarzyszy jej zanik uczuć zawikłanych w chorobę, co często poprawia jakość życia po operacji. U niektórych pacjentów może dojść przy tym do niepożądanego spłaszczenia afektu, znanego jako apatia, czy utraty pamięci. Przyczyny tych zmian afektywnych i poznawczych są również nieznane. Z powyższych powodów wielu chorych decyduje się na zaniechanie leczenia.

Choroba nieleczona prowadzi do śmierci. Terapia farmakologiczna jest wówczas stosowana, co ma na celu przedłużenie życia poprzez spowolnienie całkowitego zablokowania i niszczenia dróg oddechowych. Jest to mniej skuteczne w przypadku chorych, u których degradacji ulegają głównie pęcherzyki płucne. Zależnie od stanu płuc, lekarz może zalecić inne metody operacyjne w tym samym celu. W miarę postępującego zniszczenia powierzchni organu chory doświadcza coraz silniejszego bólu, więc opieka paliatywna obejmuje także środki przeciwbólowe.

xxxxxxxxxxxxxx

Jeśli chodzi o słowo autorskie, to, jakkolwiek nie wszystko przemyslałem, starałem się nadać tej abstrakcyjnej chorobie chociaż powłoczkę sensu medycznego. Na ile mogłem po angielskiej maturze z biologii.

Wykorzystałem też okazję, by nawiązać do prawdziwych odkryć ostatnich kilku lat - że nasze myśli naprawdę wpływają na nasze komórki. Bodaj pesymizm, na przykład, skraca telomery (końcówki chromosomów), a przez to komórka żyje krócej, jeśli dobrze pamiętam. Warto poczytać.

Miałem też poważne skojarzenia z Devilman: Crybaby, pisząc to wszystko.