Autorką wiersza jest KulinaKoralikowska.

Umierał człowiek pusty zmęczony
Choć wreszcie zyskał co wcześniej tracił
W życiu wciąż innym składał pokłony
Już na śmierci łożu się wzbogacił

Oszczędzał odkładał życie całe
I żył skromnie biednie bez niczego
Gdy w końcu dom kupił już na stałe
Nie zdążył poznać szczęścia swojego

To on poetą był nieszczęśliwym
Co twórczość jego przykrył płaszcz życia
Mijałeś go w mieście gdy był żywym
Żył jak wszyscy tylko dla zdobycia

Nie zabijajmy artystycznych dusz
Pozwólmy tworzyć naszym poetom
Dajmy im pióra i powiedzmy — twórz
Zróbmy miejsce ich twórczym piruetom

Każdy poetą jest w głębi duszy
Ale poezji nie rozwijamy
I niemożliwym wiersz co poruszy
Kiedy poetów swoich nie mamy