Wstęp do run - historia

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Runy to antyczny niemiecki alfabet używany do pisania, wróżenia i magii. Były one używane w północnej Europie, Skandynawii, Brytyjskich wyspach i Islandii od 100 p.n.e. do 1600 n.e. 


Słowo "rune" oznacza sekret, szept, niewiadoma

"Odyn (Odin), Nordycki bóg Asów (Azów), zwisał z drzewa światów, Yggdrasill, przebity własną włócznią. Był on tam przez dziewięć dni i nocy, by zyskać wiedze run. Kiedy runy pojawiły się pod nim, podniósł je, a wiedza runiczna dała mu moc. Później przekazał on tę wiedzę Bogini Frei. Ona w zamian nauczyła go magii seid (seiðr). Hajmdal (Heimdall), bóg chroniący Tęczowego Mostu, nauczył run ludzkość."

tłumaczone z  sunnyway.com


"Odyn wspiął się na szczyt Yggdrasill i powiesił się, by następnie zranić włócznią. Po trzech dniach rana zaleczyła się sama.

Następnie po dziewięciu dniach i dziewięciu nocach, gdy śmierć była blisko, Odyn usłyszał pieśń dwóch kobiet, które śpiewały podczas grawerowania run na kawałkach drewna. Odyn także zaczął śpiewać dziewięć magicznych pieśni.

Te pieśni miały różne cele: aby odszedł smutek, ochronę przed ranami, ochronę przed strzałami i linami, od zatrzymania włóczni w locie, wzywającą śmierć wroga, gaszenia pożarów, pozwalająca odegnać niebezpieczeństwo i moc powstrzymania burz.

Było to dziewięć pierwszych pieśni przeciwko różnym niebezpieczeństwom. Kolejne pieśni były od zatrzymania czarownic w locie, dla przyjaciela by był niepokonany w walce, wskrzeszenie kogoś, kto zginął przez powieszenie, pieśń przynosząca szczęście noworodkowi, pozwalająca odejść gigantom, czyniąca wschód słońca, kradnąca serce dziewczyny, kradnąca miłość kobiety. Osiemnasta była najsilniejsza ze wszystkich pieśni, ale tej Odyn nie ujawnił nikomu...

Legenda mówi, że Odyn uciekł, gdy recytował osiemnastą pieśń. Gdy lina pękła, Odyn spadł, gdy był na ziemi, przechwycił kawałki drewna, na których było dziewięć podstawowych run, a następnie obdarzył nimi ludzi..."

Odyn wiszący na Yggdrasillu, autor Doug Kovacs


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro