ASIA POW. Ze służby wróciłam dzisiaj sama, bo Szymon musiał jeszcze uzupełnić jakieś tam papiery. Jak na środek lutego przystało około 18 było już ciemno. Weszłam do domu, rozebrałam się i usiadłam na kanapie zaczynając czytać książkę, ale bardzo szybko mi się to znudziło, więc zaczęłam się bawić z Ozzim. Jednak nie minęła godzina od mojego powrotu do domu, a już się nudziłam, co do mnie jest nie podobne. Wstałam z kanapy i zaczęłam chodzić po całym domu szukając sobie jakiegoś zajęcia, a kocur łaził za mną krok w krok. Trwało to dobrą chwilę. Gdy tak chodziłam bez celu po domu pomyślałam że zrobię nam pyszną kolacje, na którą z reguły po robocie nie mamy siły, bądź czasu. Z tą właśnie myślą ruszyłam do kuchni. Najpierw dałam jeść Ozziemu, a potem zajrzałam do lodówki. Jak na złość nic w niej nie było! Tylko prawie pusty karton mleka, pół cebuli i jogurt naturalny gęsty.... Bosko! Na bank coś tego ugotuje! Z westchnieniem ubrałam się i poszłam do sklepu po zakupy zostawiając Ozyrysa samego sobie. W sklepie spędziłam maksymalnie 10 minut, a i tak byłam obładowana siatami, gdyż kupiłam wszystko co było potrzebne i jeszcze zapasy na później. Gdy wyszłam ze sklepu było już bardzo późno. Nie zwarzając na to nieśpiesznie ruszyłam w stronę domu. Zostało mi do pokonania niewiele, bo dwa zakręty i parking, gdy ktoś mnie zaczepił.

-Hej ślicznotko!- zawołał mnie. Zignorowałam to jednak.
-Niegrzeczne jest tak kogoś ignorować, wiesz?!- Spytał facet pojawiając się tuż przede mną. Szybko się mu przyjrzałam. Nawet umięśniony, łysy z ciemną brodą i jasnymi oczami. Wygląd typowego "Karku" jeśli mogę tak go nazwać. Nie znałam go jednak...
-Przepraszam Pana. Spieszę się...- powiedziałam stanowczo, chcąc go wyminąć. Nie dał mi przejść.
-O co Panu chodzi?!- wściekłam się.
-Musimy pogadać...
-Pan sobie chyba ze mnie żartuje! Do widzenia!- warknęłam i poszłam dalej. Niestety niezbyt daleko...
-Pójdziesz ze mną!- rozkazał ponownie stając mi na drodze. To się powoli robiło naprawdę irytujące...
-Chyba Pan sobie śni! Nigdzie nie idę z osobą której nie znam!- wzburzyłam się i na siłę chciałam ominąć faceta. Nie udało mi się to. Złapał mnie za ramiona bardzo mocno. Zaczęłam się szarpać i niechcący upuściłam zakupy. Facet nie reagował, więc zaczęłam krzyczeć o pomoc i coraz bardziej się szarpać. Z tym mężczyzną żadne karate, czy taekwondo nie pomogło. Był jak głaz...
-Nie Wrzeszcz!- syknął akcentując każde słowo i zakrył mi usta ręką. Zdążyłam tylko go ugryźć w rękę.
-Ała! Po****** cię?!- warknął, po czym kiwnął głową na kogoś i po chwili miałam na głowie czarny worek. Sekundy później poczułam jak mnie wpychają do czegoś, najprawdopodobniej jakiegoś samochodu. Zdjęłam worek z głowy i rozejrzałam się wokoło. Miałam rację. To był jakiś dostawczak... 'Tylko co ja tu do licha robię?! Komu się na tyle naraziłam aby wpaść w takie gówno?!'- zamyśliłam się. Po sekundzie jednak nic nie wymyśliłam, a zamiast tego dotarło do mnie że zostałam porwana!! Tylko czy dla okupu, czy może ktoś chce na kogoś wpłynąć... W tej chwili tylko jedna osoba przychodziła mi do głowy... Szymon... Szybko wrzuciłam go z głowy i zaczęłam myśleć o tacie, Marcinie, przyjaciołach, pracy, ale i tak moje myśli znowu wróciły do Zielińskiego... Gdy o nim pomyślałam mając przed oczami jego uśmiech do oczu napłynęły mi łzy i zaczęłam cicho płakać. Moja sytuacja jest jedną z najpatowszych sytuacji na świecie! Totalnie nie mam pojęcia co tu się odwala! Wiem tylko że strasznie się boję że mogę z tego nie wyjść... Ostatnie co usłyszałam to głos jakiegoś innego gościa:
-Szefowa się ucieszy... Zdążyłam tylko pomyśleć: 'Jaka k**** szefowa?!' i straciłam przytomność.
CDN.

Co będzie z Asią?! Kto chce jej zrobić krzywdę?! Co ma z tym wspólnego Szymon?!
Miłego dnia! / Dobranoc!
Fantazylovestory 😺

Ps. Przepraszam że taki krótki, ale więcej dowiecie się w kolejnych rozdziałach...