Kaszel przybrał na sile. Zatoczył się, nie upadając wyłącznie dzięki temu, że w porę przytrzymał się pobliskiego blatu. Spróbował wstrzymać oddech, ale to zadziałało zaledwie na chwilę, póki spragnione tlenu płuca w bolesny sposób nie zmusiły go do tego, by jednak zaczerpnął tchu.

Zabolało. Wdychanie tego, co ulatniało się w powietrzu okazało się gorsze niż brak tlenu. Zakręciło mu się w głowie, a kaszel przybrał na sile – mokry i ze śladami krwi, o czym przekonał się, ledwo tylko odsunął dłoń od ust.

To nie miało być tak...

Tyle że to już nie miało znaczenia.

Zawroty głowy nasiliły się. Nastała ciemność.