Po ciszy, która trwała kilka dobrych minut Trunks i Mai postanowili zjeść posiłek, który dziewczyna właśnie przygotowała.

Jedli w ciszy wcale nie dlatego, że przy jedzeniu nie powinno się rozmawiać, a dlatego, że oboje chcieli sobie to wszystko poukładać.

Po posiłku Trunks wyszedł w celu treningu, a Mai w tym samym czasie myła naczynia, lecz wtedy zjawił się Black.

- Zostaw to miejsce! -wrzasnął niebieskooki, a ten się zaśmiał.

- Zostawić? Chyba w twoich snach. Nie mam zamiaru się ciebie słuchać! - odkrzyknął mu i znów zaczął rozwalać miejsca, jednak ktoś mu przeszkodził, a mianowicie była to ta sama biała postać.

Black tak się wystraszył, że spadł z wysokości.

- O-ona ma niebieskie oczy! T-takie przerażające! - oznajmił przestaroszny.

- Nie trzeba było niszczyć tego miejsca - odparł Trunks-  Hej, postacio! Czy powinienem się ciebie obawiać? - zapytał już spokojniejszy niż wczoraj.

- Ty... Hmm... Nie ma takiej potrzeby - stwierdziła - Ale za to ty tak! - zwróciła się do Black'a, a ten przełknął głośno ślinę.

- A w takim razie powiesz mi kim jesteś? - zapytał niebieskowłosy.

- W porządku - podleciała wyżej - Jestem Bulma! - oznajmiła.

- C-co...? - Black nie mógł uwierzyć kogo się obawiał.

- Mama! - ucieszył się Trunks - Tylko... Jak to możliwe, że tu jesteś...? - dodał.

- Kiedyś zebrałam Smocze Kule i poprosiłam Shenlong'a, o to że gdy umrę, gdy świst będzie w niebezpieczeństwie to, bym mogła się pojawić i uratować go dzięki moim mocom! Jednak ta moc nie będzie trwała długo - wyjaśniła

kobieta.

- Nie wierzę... - westchnął Black-  To nie fair! - odparł.

- Jak nie fair, jak fair? Nie znasz się - mruknęła Bulma.