Ostatni raz zaciągnął się nikotynową używką, doprowadzając do swoich płuc duszący dym, który przyjemnie rozpalał.

Odchylił głowę do tyłu, aby zaraz wypuścić opar, obserwując jak zaraz ginie, atakowany przez nocny podmuch wiatru.

Poczuł, jakby każde zmartwienie uleciało z niego wraz z dymem, aby zaraz już na zawsze zniknąć.

Młodszy chłopak przyglądał mu się z zaciekawieniem, już miał tyle okazji, aby zbadać wzrokiem linie szczęki starszego, każdy najmniejszy fragment po nastoletnim trądziku, a nawet i delikatne rany, które zostały po goleniu.

Jednak za każdym razem czuł, jakby poznawał go od nowa. Chociaż brzmi to niedorzecznie. Gdyż oni nie znali siebie.

Swoich imion, dat urodzenia, zainteresowaniach — nic.
Wiedzieli tylko o swoich problemach, które zdawały się maleć z każdym słowem, oddechem, przypadkowym dotykiem.

- A Ty czym kierujesz się w życiu? - przeniósł swój wzrok z panoramy centrum miasta, które o tej porze tętniło życiem. Na mężczyznę, który zajmował miejsce obok niego.

- Kieruje się swoim szczęściem. - odpowiedział dopiero po chwili, jakby intensywnie zastanawiając się nad sensem tego pytania.

- To niedorzeczne.

Pokręcił głową, na słowa chłopaka. Wydawało mu się to takie lekkomyślne, że aż nieprawdziwe.
Wyższy chłopak westchnął tylko cicho, gasząc papierosa na chropowatej powierzchni dachu.

- Co jest takiego niedorzecznego w szczęściu?

- To, że nie zawsze jest dobre. - odpowiedział z nutą zawiedzenia w głosie, którą drugi zaraz rozpoznał.

Ułożył się na plecach, aby móc dać oczom odpocząć od zgiełku miasta i kolejnym ścigającym się w autach kierowcom, na których śmierć tylko czyhała.

Drugi postąpił tak samo, minimalnie przybliżając się do ciała chłopaka.

- Szczęście ma wiele twarzy, najważniejsze jest to, która dla Ciebie jest najcenniejsza.

Ostatnie zdanie wyszeptał, po tym między nimi nastała cisza. Nie była ona jednak nieznośna.
Dzięki niej każdy z nich mógł pomyśleć o swoim obliczu szczęścia, które nadal poszukuje.