NOTATKA POD ROZDZIAŁEM

Przed misją nie spodziewałam się, że będę jechała z Bucky'm do Sam'a, jedząc ciastka i słuchając na cały głos Pitbulla. Zmusiłam Bucky'ego do słuchania go, na początku był zirytowany i nie chciał się do mnie odzywać, ale muzyka chyba mu się podobała, bo jego palec podrygiwał w rytm piosenki.
Atmosfera między nami była przyjemna, w końcu poczułam, że naprawdę idziemy do przodu. Zemo został zamknięty i została nam tylko sprawa z Karli. Miałam już ochotę wrócić do mieszkania do ciepłej wanny i wina przygotowanego przez Banner'a. Byłam wdzięczna temu człowiekowi, bo udało mu się stworzyć alkohol, który działał na superżołnierzy. Jednak proces tworzenia był pracochłonny i w domu miałam tylko dwie butelki, ale od razu po misji miałam zamiar zadzwonić do Banner'a i poproszenie i zrobienie kolejnych dwóch, bo to co miałam w domu na pewno by nie wystarczyło by odstresować się po misji.
Oczywiście nie miałam zamiaru wypić wszystkiego naraz, chciałam mieć po prostu zapas jakby to się skończyło i może podzielić z Bucky'm.
Już się nie bałam, że odejdzie. Zaufałam mu i chciałam jeszcze bardziej poprawić z nim kontakt, mając nadzieję, że nie będę mu się narzucać. Po prostu brakowało mi go.

— Jeszcze jeden okruszek spadnie na siedzenie i wyrzucę cię z samochodu.

Odwróciłam głowę w stronę Bucky'ego i patrząc prosto w jego oczy, zjadłam kolejny kęs ciasteczka, a okruszki spadły mi na nogi. Widziałam błysk irytacji w oczach Bucky'ego i uśmiechnęłam się zadowolona.

— Igrasz z ogniem, Liz.

— Lubię ogień — wzruszyłam ramionami.

— Ciekawe czy będziesz go lubić jak cię podpalę — burknął pod nosem.

— Grozisz mi? — uniosłam brwi.

— Tylko ostrzegam, aniołku — puścił mi oczko.

Przewróciłam oczami i odwróciłam się w stronę okna. Udawałam obojętną, ale moje zdradzieckie serce biło szybko i nie miało zamiaru się uspokoić. Lubiłam drażnić się z Bucky'm. Dodawało to jakiejś iskry do naszej relacji.
Oparłam czoło o okno i przyglądałam się domkom obok portu. Boże, jak ja dawno tu nie byłam. Cieszyłam się, że mogliśmy tu przyjechać, bo chciałam porozmawiać z Sarah i zjeść ich pyszną rybę. Nie wiem co do niej dodawali, ale smakowała cudownie.
Razem z Bucky'm wyszliśmy z samochodu i skierowaliśmy się w stronę portu. Z daleka przyglądałam się Sam'owi, który przyglądał się dużemu akumulatorowi do łódki i pewnie zastanawiał się jak to zdjąć.
Bucky wcisnął mi walizkę, którą wcześniej wyciągnął z auta do ręki i ruszył do przodu. Bez słowa przeniósł akumulator, a wszyscy patrzyli na niego w szoku. No tak, nie codziennie spotyka się kogoś z nadludzką siłą.

— Nie popisuj się, Barnes — podeszłam do nich, a Bucky uniósł jeden kącik ust i puścił mi oczko.

On mi robi na złość? Zaraz zrobię się czerwona jak burak.

— Co wy tu robicie? — powiedział Sam, delikatnie przytulając mnie na przywitanie.

— Dostarczamy paczkę — uśmiecham się kładąc walizkę na przyczepie — Na mnie nie patrz. Bucky nie pozwolił mi zobaczyć co to jest.

— Wakandyjczycy wisieli mi przysługę — brunet poklepał walizkę.

Sam patrzył na to z zaskoczeniem, ale zanim był w stanie cokolwiek zrobić, usłyszeliśmy dźwięk uciekającego powietrza i zauważyłam, że na starej łódce od Sam'a i jego siostry z jednej z rur wylatywała jakaś para.
Sam od razu tam podbiegł i próbował zakręcić jakąś śrubę, ale nie wychodziło mu to zbyt dużo i do pomocy ruszył mu Bucky.

— W złą stronę kręcisz — powiedział spokojnie.

Podeszłam bliżej łódki, przyglądając się pracującemu Barnes'owi.

— Bucky Barnes, srebrna rączka — powiedziałam rozbawiona.

— Naprawdę chcesz dzisiaj oberwać — spojrzał na mnie kątem oka.

Nie zdążyłam odpowiedzieć, bo nagle ktoś mocno mnie przytulił. Po perfumach od razu wiedziałam, że była to Sarah.

— Miło cię widzieć! — mocno ją przytuliłam.

— Boże, nawet nie wiesz jak się cieszę, że cię widzę — odsunęła się delikatnie — Co u ciebie?

— Trochę się pozmieniało — wskazałam głową na Bucky'ego, który rozmawiał z Sam'em — Opowiem ci później. Nie chcę, żeby ci dwaj podsłuchiwali.

— Okej, skoro jest tu on, to musiało się dużo wydarzyć — uśmiechnęła się — Przygotuję herbatę.

— Zaraz do ciebie dołączę.

Sarah kiwnęła głową i odeszła w stronę domu, a ja odwróciłam się w stronę przyjaciół. Mój wzrok połączył się z Bucky'm, który podszedł na brzeg łodzi i ze szelmowskim uśmiechem, wyciągnął do mnie rękę.

— Czy piękna pani chce wyruszyć ze mną w rejs?

Co. On. Powiedział.

— Bardzo chętnie, ale musimy to przełożyć — oparłam się o jakąś wystającą bale — Mam już plany.

— Ah, jaka szkoda — wyszedł z łódki i nachylił się do mnie, aż poczułam jego ciepły oddech na moim policzku — Więc do zobaczenia później, aniołku.

Nie czekając na odpowiedź, odsunął się i ruszył w stronę narzędzi, które leżały na stole. Odwróciłam się i szybkim krokiem ruszyłam w stronę domu Sarah.
Co to było? Był tak blisko, albo może ja przesadzam. Chciał mnie po prostu drażnić, a ja sobie za dużo wyobrażam. Czułam jak moje policzki pieką od rosnącego rumieńca, a serce biło jakby zaraz miało wyskoczyć mi z piersi. Byłam pewna, że gdybym nie była superżołnierzem to już dawno miałabym zawał.
Wpadłam do domu Sarah i usiadłam przy stole, zakrywając twarz rękami. Musiałam się uspokoić, nie chciałam by Bucky widział jak na mnie działa.

— Jezu, co ci się stało? — usłyszałam jak obok mnie odsuwa się krzesło, a zapach herbaty dotarł do mojego nosa.

— Cholerny Bucky Barnes się stał — burknęłam i upuściłam ręce, kładąc je na bokach kubka — On nawet nie zdaje sobie sprawy co ze mną robi.

— Czekaj, musisz mi opowiedzieć wszystko, bo nie rozumiem co się dzieje.

Opowiedziałam Saraz wszystko co tylko umiałam. W ciągu tego czasu wypiłyśmy dwie herbaty, a ja miałam coraz większą ochotę zakopać się w ziemi.
Sarah uważnie mnie słuchała, nic nie mówiła, ale po jej mimice twarzy mogłam stwierdzić jej reakcje na opowiadane historie.
Kończąc wszystko opowiadać, wzięłam głęboki wdech i oparłam tył głowy o krzesło.

— Boże — w końcu się odezwała — Mogłam jednak nalać wina.

Parsknęłam cicho śmiechem, patrząc w sufit.

— Już i tak jest późno — uśmiechnęłam się delikatnie — Ja i Bucky pewnie za niedługo jedziemy. Obiecuję, że przyjadę gdy to wszystko się skończy i zrobimy sobie prawdziwy babski wieczór.

— Bardzo chętnie. Chcę wiedzieć więcej na temat twojego potencjalnego męża.

— Przestań — spojrzałam na nią cała czerwona.

Nie mogłam uwierzyć, że aż tak reagowałam na wszystko co związane z Bucky'm. Czułam się jak nastolatka. Musiałam się uspokoić, ale nie potrafiłam. Za każdym razem, gdy to sobie mówiłam to sytuacja się nie poprawiała tylko pogarszała.

— Możecie tu przenocować — powiedziała Sarah — Mamy jeszcze wolną kanapę.

— I mam z nim spać? Nie ma mowy — skrzyżowałam ręce.

— Nie chcesz czy się boisz? — uniosła brwi wymownie.

Chciałam odpowiedzieć, ale do domu wszedł nagle Sam i Bucky. Oby dwoje byli trochę brudni od pracy na łodzi.

— Ja i Bucky dogadaliśmy się, że zostaniecie na noc — powiedział Sam jakby nigdy nic, ściągając kurtkę.

Mój wzrok od razu skierował się na Sarah, która uśmiechała się do mnie zadowolona, a ja miałam ochotę się postrzelić. Wiedziałam, że to ja będę musiała spać z Bucky'm, bo on i Sam w jednym łóżku to złe połączenie i jeszcze skończy się śmiercią.
Odwróciłam głowę w stronę Bucky'ego, który opierał się o drzwi i  przyglądał mi się z nieodgadnionym wyrazem twarzy.
Czekała mnie ciekawa noc.

Hej! Udało mi się znaleźć chwilę by napisać rozdział, kolejny może uda mi się nawet napisać w ten weekend.
Chciałabym was zaprosić do mojej nowej książki ,,Bestrix". Pisałam ją już kiedyś, ale nigdy nie opublikowałam i postanowiłam zrobić to teraz, a jeśli będzie miała dobry odbiór, to może będę dodawać rozdziały co tydzień. Może książka nie jest o Buckym ani żadnym innym superbohaterze, ale jedna z postaci została stworzona na wzór jego wyglądu (oczywiście bez metalowej ręki). Jest to książka fantasy, która może na początku się taką nie wydawać, ale uwierzcie mi, tak jest.
Miłego czytania!