Po wysłuchaniu dziewczyny, w gabinecie Alfy Matthewa zagrzała wrzawa. Mężczyźni zdając sobie sprawę z tego, że na miejscu tych ludzkich dziewczyn mogły znaleźć się ich przeznaczone, postanowili od razu zgładzić Inżyniera. Jednak nie było mowy o tym, aby wyruszyć bez przygotowania. I alfa Matthew o tym wiedział. Najważniejsze dla niego było bezpieczeństwo luny. 

Po wielu godzinach rozmowy i przerwach na jedzenie postanowiono, że alfa Matthew zgładzi mężczyznę, a pozostali nie będą się w to mieszać. W końcu to on dostał pogróżki. Życie Inżyniera zależało od niego. 

^Alfa Matthew^

Po całym dniu rozmawiania i dotarcia do tego, na czym zależało mi od samego początku, ulokowałem gości w pokojach a sam udałem się do sypialni. W środku wraz z Courtney siedziała szamanka. Zawarczałem cicho.

- Matthew... Ja już wszystko wiem. Elizabeth mi wszystko wyjaśniła i rozumiem, dlaczego nie chciałeś mi o tym powiedzieć. Moim obowiązkiem, jako twojej mate, jest wspieranie cię. A jako luny i matki tego stada... przeżycie, pomaganie i wspieranie innych. - powiedziała cicho, wstając z łóżka i podchodząc do mnie. Spojrzałem na starszą kobietę. Nigdy nie zdradziła nikomu swojego imienia, nawet mi. Zwróciłem swoją uwagę na moją mate. 

- Wiesz w takim razie, że nie chcę, aby stała ci się jakakolwiek krzywda? - zapytałem.

- Wiem. Ale co będzie, jeśli Inżynier ucieknie i nie zdołacie go pokonać? Ani powstrzymać tego wszystkiego? Jestem twoim słabym punktem i zdaję sobie z tego sprawę. Nie potrafię się bronić, nie wygram potyczki z wilkołakiem. - powiedziała, łapiąc mnie za rękę. Przytuliłem ją do siebie.

- Gdy taka sytuacja nastąpi, wyjedziesz do mojej siostry. Nie zdradzę gdzie mieszka. Sama cię do niej zaprowadzę, ale będziesz musiała liczyć się z tym, że po opuszczeniu lasu tej watahy, tymczasowo stracisz wzrok. Nakłuję też twój palec igłą, aby Annabell... - nie dokończyła, ponieważ moja mate przerwała jej.

- Zgadzam się. Wiem, że gdy nie będzie mnie w pobliżu a nikt nie będzie mógł mnie znaleźć, będę tak samo bezpieczna, jakbym była przy tobie. 

- Na mnie już czas. Przygotuj w razie czego ubrania. Możemy wyruszyć w każdej chwili. - powiedziała szamanka, po czym wyszła z sypialni. Spojrzałem na ukochaną, która wzrok miała wlepiony w ścianę.

- Nawet nie dałeś mi czasu, abym cię pokochała i dała to, czego pragniesz. - wyszeptała. Wstrzymałem powietrze na jej słowa. Złapałem jej głowę w obie dłonie i spojrzałem jej w oczy.

- Obiecuję, że będzie na to jeszcze czas. - powiedziałem.

- Kiedy wyruszasz? - zapytała. Postanowiliśmy, że najlepiej będzie, gdy wyruszę w drogę od razu, ale chcę spędzić noc z moją mate. Wiem, że wrócę, jednak rozłąka, która może trwać... nawet sam nie wiem ile. Gdy Alfred ucieknie, razem z Jacobem będziemy go tropić. 

- Jutro rano. Chcę spędzić tą noc z tobą. Jeśli Alfred ucieknie nie wrócę, dopóki go nie odnajdę i nie zabiję. 

- To mam nadzieję, że nie ucieknie. Ale mam do ciebie prośbę. Jeśli znajdziecie dziewczynę o imieniu Lily... nie krzywdźcie jej. Jest przeznaczoną bety Alfreda. - powiedziała. Ta informacja może być bardzo przydatna. 

- Obiecuję, że jej nie skrzywdzę. A teraz na co masz ochotę? - zapytałem, zmieniając temat. Courtney spojrzała na mnie.

- Możemy po prostu poleżeć. - powiedziała. Uśmiechnąłem się, wziąłem kobietę na ręce i usiadłem na łóżku. Courtney położyła poduszki wyżej, dzięki czemu mogliśmy się oprzeć o nie. Objąłem ją ramieniem i przyciągnąłem do siebie. 

- Mam nadzieję, że szybko wrócisz. Obiecaj mi to. - pocałowałem kobietę we włosy.

- Kocham cię Courtney i obiecuję, że do ciebie wrócę. Zrobię wszystko, byś mnie pokochała. Dam ci czas i nie będę do niczego zmuszać. - odpowiedziałem. Czułem, że na twarzy kobiety pojawił się uśmiech. Kocham ją i nie przestanę walczyć o jej bezpieczeństwo. Nawet za cenę własnego życia. 

KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ

Nie zabijajcie. Niedługo (możliwe, że nawet dzisiaj, patrząc na moją wenę) pojawi się rozdział drugiej części "WRACAM".