Ziarniste Serce budzi się w legowisku medyczni. Spróbował wstać, jednak podbiegła do niego Makowy Wąs.

-Uważaj!

Krzyknęła. Szary kocur dopiero teraz poczuł, że ma coś owiniętego wokół głowy. Spytał pytająco na medyczkę.

-To pajęczyna. Jasny Połysk znalazła cię nieprzytomnego. Myślę, że spadła ci na głowę jakaś gałąź.

-Widziałem jakieś czerwone plamki.

Wyznał kocur.

-Musiało ci się wydawać.

Odparła kotka. Ziarniste Serce nie był przekonany: nie poczuł uderzenia. Nic jednak nie powiedział, gdyż nie chciał kłócić się z medyczką.

-Mogę wyjść, przewietrzyć się?

Pyta się. Ruda kotka zgodziła się.

Ziarniste Serce z ulgą odetchnął świeżym powietrzem. Ruszył do stosu zwierzyny. Usłyszał podekscytowane piski. Odwrócił się i zobaczył kociaki swojej siostry, Płomyczka, Ćmę i Rudaskę. Kociaki rzuciły się na niego i przewróciły. Wojownik uderzył się w głowę. Ból przeszył jego czaszkę. Podbiegła do niego Makowy Wąs.

-Wracaj na posłanie, Ziarniste Serce.

Rozkazała. Zaprowadziła kocura na posłanie. Poszukała jakichś ziół. Po chwili znalazła, co chciała. Podała kocurowi nasiona.

-To mak -wytłumaczyła-pomoże ci zasnąć.

Kocur zlizał je z liścia. Zwinął się w kłębek i zasłonił nos ogonem.

-Będziesz musiał tu posiedzieć jeszcze kilka dni.

Powiedziała medyczka. Kocur zamknął oczy i zasnął.

Po trzech dniach Ziarniste Serce może już wrócić do bycia wojownikiem. Po byciu tak długo w legowisku medyka i wdychaniu ziół, zapachy, które znał od urodzenia, przytłaczały go. Bzowy Pysk przydzielił go do patrolu granicznego. Spotykają patrol Klanu Potoku, jednak do bójki na szczęście nie dochodzi. Reszta patrolu mija spokojnie.

Po powrocie Ziarniste Serce bierze, że stosu zwierzyny ryjówkę i siada koło swojej siostry, Czarnej Skóry. Razem zjadają zdobycz.

-Chodź na Ciepłe Skały, póki słońce jeszcze nie zaszło.

Powiedziała kotka.

Leżąc, na wygranych słońcem kamieniach, szary wojownik zasypia.

277 słów

Jak oceniacie ten rozdział? Wiem, jest nudny, ale takie też muszą być. W następnym rozdziale akcja się rozkręci.