Burza na niebie rozwija swój taniec w szale,
Błyskawice migocą, jak iskry z rozpaleń ognia.
Grzmoty jak głosy natury, potężne w swej mocy,
Burza na niebie to spektakl, który trwa w ciszy nocy.

Wiatr w nią wpisuje swój język, przekazuje wołanie,
Deszcz spada jak łzy nieba, o ziemię się troszcząc blisko.
Niebo huczy i trzęsie się w tętnie burzy biegu,
Natura w jednym głosie opowiada swe tajemnice wielu.

Ale wśród hałasu i mroku, burza też wnosi nadzieję,
Że po niej przyjdzie spokój, a życie nabierze sił w pełnej mierze.
Bo burza oczyszcza, przynosi życie od nowa,
I w jej szaleństwie kryje się także piękno, którego nie można skrywać.

Burza na niebie, jak życie, ma swe wzloty i upadki,
Ale zawsze zostawia nam obietnicę nowego początku nieskończoną.
I w jej tańcu wiatru, deszczu i grzmotu,
Odczytujemy znaki natury, co wskazują na wieczny ład i porządek.