Wśród ciszy nocy w mrok się wpatruję,
W sercu mym znów coś drgnęło. Z tęsknoty? Z bólu?
To powrót, jak z podróży długo oczekiwanej,
Gdy marzenia spełnią się w końcu, a serce znowu pozna stare kąty domu.

Kroki wracających na długo oczekiwanych,
Zmęczonych życiem, wciąż w wędrówkach zmagających się.
Teraz powrót, na bezpieczne ramiona domu,
Tam, gdzie spokój i miłość czekają, ciepłem otulają.

W oczach łzy, emocje tryskające jak źródła dzikiego potoku,
Powrót przynosi ulgę, jak pieśń, co w duszy gra.
Zapomniane obrazy, dźwięki i zapachy,
Wróciły teraz, by serca znów podbić, uczynić nas szczęśliwymi.

Zrozumienie, że czasem trzeba odejść, by wrócić,
By poznać prawdziwą wartość tego, co mamy.
Powrót to powitanie, jak słońca promień blasku,
I wierzyć, że zawsze możemy znów do domu wrócić.