Raz, gdy chciałam być szlachetna, w sercu płonął ogień,
Chciałam zmieniać świat i przynieść mu ukojenie.
Gestem prostym, słowem ciepłym, chciałam pomóc komuś,
Ślad na ziemi zostawić, czuć się jak anioł w chwilach chłodnych.

Nie zważając na trudności, ruszyłam w drogę z nadzieją,
Chociażby małym gestem, zrobić coś dobrego dla świata mej przestrzeni.
Chciałam być szlachetna, jak księżniczka z bajki znanej,
Nie pytać o wynagrodzenie, tylko uśmiech na twarzy kogoś innego.

Choćby to tylko raz w życiu, wciąż tęsknię za tamtą chwilą,
Kiedy chciałam być szlachetna, a serce promieniało jak gwiazda na niebie.
Choć dzisiaj codzienne sprawy wciąż mnie wciągają w rytm życia,
Wciąż w sercu mam to wspomnienie, że warto być szlachetnym, niech tak będzie zawsze.