nie jem, nie żyję
choć chodzę i oddycham
palę i piję
i oczy mam martwe
z wszelkich uczuć
do cna już obdarte
choć serce wciąż bije
choć iskra się tli
w agonii się wije
przez własnoręcznie utkany
sztylet tak ukochany
wciąż nie mogąc
dosięgnąć już drzwi
wzburzony ocean
tajemnic tu kryję
och, kochanie
tragedia jak
na zawołanie

14 I 2019