W tym miejscu uroczyście rozpoczynam pisanie nowego, i podkreślam, bardzo ważnego dla mnie opowiadania.

(A właściwie zaczynałam, bo teraz następuje aktualizacja).

W następnej części tej notki dowiecie się więcej, jednak od razu mówię, że zmieni się tutaj nieco kolejność rozdziałów. Bardziej dopracowane streszczenie pojawi się już dzisiaj (04.01.2021), a prolog  w bardzo specjalnej formie wiersza tuż po nim. Muszę bowiem dopowiedzieć, że ta opowieść będzie sequelem serialu, a w istocie jego drugiej wersji z 2010 roku.

Zachęcam do zapoznania się z wierszem, ponieważ właściwie powstał jako pierwszy, gdy miałam czternaście lat i bez niego, nie byłoby nic. Także byłoby mi bardzo miło, jeśli poza streszczeniem, zerknęlibyście również na niego, choć nie jest może (jak słyszałam) najłatwiejszy. 

Z tego miejsca chciałabym zaznaczyć też coś bardzo ważnego.

To opowiadanie zaczyna się zupełnie nietypowo, ale nie chcę, by brzmiało to jak "ona była inna niż wszystkie". Nie. Bohaterowie nie są niezwykli, idealni, nie mają IQ 300 ani super mocy. Są tacy jak my. Nie będzie tu szczeniackiej miłości, zbyt wielu przekleństw, erotyki obrazowej i bójek złych chłopców o sukowate szare myszki. Będą natomiast świadomi swoich sytuacji bohaterowie, cytaty i opisy z własną ścieżką dźwiękową, silne przekonania, uparte charaktery, a nawet Bóg. Jeśli jesteś niewymagającym czytelnikiem, któremu zależy tylko na rozluźnieniu, to możesz się rozczarować. Piszę opowiadania do myślenia. Moim celem od zawsze było wprowadzanie do twórczości choć odrobiny wartości edukacyjnych, tworzenie historii z duszą i przesłaniem.

To opowiadanie od początku jest wyzwaniem. Moim i Waszym.

Jeśli nie lubisz się wysilać (no dobra może nie aż tak;) , nie takiej historii szukasz. Jeśli tak, serdecznie zapraszam.

To tyle na dziś, bo ziarno niepewności musi zostać zasiane ;)

Do następnego i bez odbioru.

                                                                                                        Dziewczyna w Białym