18.03.2018r.

Drogi pamiętniku!

Niczego tak bardzo nie pragnę, jak odrobiny uwagi. Odrobiny czułości. Kogoś, kto okaże mi trochę ciepła. Kto będzie przy mnie zawsze. Kogoś, kto pokocha mnie takim jakim jestem.

Na rodziców nie mam co liczyć. Są zapatrzeni w mojego młodszego brata. To naprawdę boli, kiedy jesteś do kogoś porównywany. A tym bardziej, jeśli osobą do której Cię porównują jest twój młodszy brat.

Ale mają rację. Ja nic nie potrafię. Nie umiem rysować tak wspaniale jak Feli. Nie umiem śpiewać czy tańczyć jak on. Gotować też nie umiem, a młodemu wychodzi to znakomicie. Beznadziejnie się uczę, a tymczasem Feli ma same piątki. Jednym słowem (albo raczej trzema) nic nie umiem. Najlepiej by było, gdybym w ogóle nie istniał.

Lovino