Wiersz IX
Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng
Złoto
Spotkałaś istotę, istny cud,
Srebrzyste kaskady suną na lud,
Złoto odbija liczne troski,
Po cóż! - wołają zbluzgane kózki,
Chwycił drugiemu zadban włos odległy,
Żupan w piach, daje powód rozległy,
Kamieniem zostaną, pod wzrok przenikliwy,
Gdy przejdź Panie wśród poddan, nadkliwy,
Świetlistą postać tyś ukrywasz,
Złotem szaty utkane nań nakładasz,
Wraz z przybyciem słodkiej kostuchy,
Ostatnie lśnienie zamiera cienia, szare podmuchy,
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro