Elżbieta Habsburżanka, pierwsza żona Zygmunta Augusta cierpiała na wyjątkowo ostrą odmianę padaczki, zwanej w tamtym czasie "wielką chorobą" lub "chorobą świętego Wita".

Nie wiadomo, co było przyczyną choroby - mogła pojawić się samoistnie lub wskutek urazu głowy, ale organizm królowej był przy tym wycieńczony restrykcyjną dietą w dzieciństwie opartą na częstych postach z czarnym chlebem w roli głównej...

Dolegliwości Elżbiety występowały - zapewne na skutek stresu - gdy przebywała z małżonkiem w sypialni, co wzbudzało niechęć króla do niej. Częste ataki uniemożliwiały też Habsburżance donoszenie ewentualnej ciąży i urodzenie następcy tronu.

Królowa zmarła ostatecznie przed dziewiętnastymi urodzinami, po tym gdy doświadczyła w ciągu paru dni kilkunastu ataków padaczki tuż po sobie.

Wiele lat później Zygmunt August podejrzewał epilepsję także u swojej trzeciej żony, Katarzyny, która doznawała częstych "omdleń" siostry Elżbiety, jednak medycy nigdy tego nie potwierdzili. Cokolwiek trapiło młodszą Habsburżankę, nie przybrało tak drastycznych objawów jak u starszej.