Wszystkie sprawy, które pochłonął ogień.

Things we lost to the flames
Things we'll never see again
All that we have amassed
Sits before us shattered into ash

Rzeczy, które straciliśmy w ogniu. Osoby, których już nigdy więcej nie zobaczymy. Wszyscy, którzy nam ufali spłonęli w wielkim ognisku, a teraz obiawiają się nam już tylko jako podpalone wspomnienia.

These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire
These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire

To osoby, których już nie ma przez nasz ogień. Które już nigdy więcej nie wrócą. Są teraz jak popiół - i wpadają nam do oczu, zaburzając prawidłowe widzenie. Spoglądamy na wszystko przez ich własny, zaczarowany pryzmat. Skażony naszymi błędami. Zasypany prochem naszych złych uczynków. I w jaki sposób mamy teraz widzieć poprawnie?

We sat and made a list
Of all the things that we had
Down the backs of table tops
Ticket stubs and your diaries
I read them all one day
When loneliness came and you were away
Oh, they told me nothing new
But I love to read the words you use

Nie raz sporządzaliśmy wielkie listy osób, na których nam zależało. Myśląc o tym, kogo zaprosimy na kolejne przyjęcie urodzinowe czy też zastanawiając się, komu należy się jaki prezent na święta Bożego Narodzenia. A nawet czasem zdarzało ci się wspominać ich imiona, kiedy w pamiętniku zapisywałaś zdarzenia z kolejnych dni. Nie raz czytałem te zapiski, kiedy nie było nikogo z nich w pobliżu, uwielbiałem przypominać sobie o ich świetności.

These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire
These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire

Ale oni wszyscy spłonęli w tym nieszczęsnym ogniu, i teraz, gdy je widzę, w oczach pojawiają mi się kolejne łzy.

I was the match and you were the rock
Maybe we started this fire?
We sat apart and watched
All we had burned on the pyre

To ja byłem zapałką, a ty kamieniem, to my roznieciliśmy ten ogień. Jesteśmy sprawcami, okrutnymi sprawcami, którzy sami przez siebie wszystko stracili. Bo potrafiliśmy patrzeć, kiedy tonęli - w oceanie naszych grzechów. A teraz? Co możemy robić, jeżeli nie patrzeć na dym, który po nich pozostał? I po raz kolejny przecieramy oczy, żeby pozbyć się tych obrazów sprzed oczu. Ale ich tam już od dawna nie ma. Wspomnienia zostają już tylko w głowie, dym i popiół, który wciąż drażni nasze spojówki.

You said "we were born with nothing
and we sure as hell have nothing now"
You said "we were born with nothing
and we sure as hell have nothing now"

Powiedziałaś, że kiedy się urodziliśmy, nie posiadaliśmy nic ważnego. Wszystko zdobyliśmy dopiero później, a teraz dopiero znów to straciliśmy. Więc czy nie powinniśmy czuć się naturalnie? Tacy, jacy przyszliśmy na świat? Bez nikogo, dla nikogo? Ale zapomniałaś o tym, że człowiek rodzi się, by żyć z innym człowiekiem. Że Bóg stworzył Ewę dla Adama, a Adama dla Ewy. Że powstaliśmy tylko po to, żeby żyć w towarzystwie, u boku swoich bratnich dusz. Rodzimy się samotni, to prawda. Ale po narodzinach pierwsze, co robi dziecko to krzyczenie. Krzyczy, wołając o pomoc, bliskość i miłość. Więc skoro ponownie staliśmy się noworodkami, to czy naturalniejszą postawą nie byłby właśnie ten krzyk, okropny wrzask samotnego noworodka, i zawód?

These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire
These are the things, the things we lost
The things we lost in the fire, fire, fire

A wszystko to straciliśmy w ogniu, który sami wznieciliśmy. Jesteśmy okropnymi podpalaczami, egoistycznymi duszami zapatrzonymi tylko w siebie. Odtrąciliśmy przyjaciół, pozwoliliśmy im płonąć. I co nam teraz z tego wszystkiego zostało?

Do you understand that we will never be the same again?
Do you understand that we will never be the same again?
The future's in our hands and we will never be the same again
The future's in our hands and we will never be the same again...

Czy naprawdę nie potrafisz zrozumieć, że teraz już nic nie będzie takie samo? Że to wszystko przez nas? I teraz już cała reszta znajduje się wyłącznie w naszych rękach. Teraz, niespokojnie, możemy kierować przyszłością, która nie może już nas zaskoczyć.
A może jednak...?

These are the things, the thigs we lost
The things we lost in the fire

Zrozum, krzycz ze mną! To już jest koniec! Przyszłości nie będzie, wszystko zepsuliśmy. Próbujemy zmieść proch, ale on rozprzestrzenia się po coraz większej powierzchni świata oraz naszych bezbronnych serc.

Flames they licked the walls
Tenderly they turned to dust all that I adored

Płomienie lizały ściany, lizały cały świat.
I wreszcie zabrały wszystko, co adorowaliśmy przez tyle lat.

*****
No więc... To chyba będzie trochę dziwne, i takich dziwnych części jak ta będzie pięć, a każda oparta na innej piosence Bastille. Częstotliwość ich wstawiania najprawdopodobniej będzie zależała od Waszego zainteresowania.

No i tak... Taka dziwna historia, może być w sumie interpretowana na różne sposoby. Bardzo ciekawi mnie, czy komukolwiek się to spodoba i czy ktoś zobaczy w tym coś więcej niż tylko jakiś tam tekst...
Bardzo, bardzo proszę o zostawianie komentarzy z opiniami, przemyśleniami, czy też może nawet krótkimi słowami "podoba mi się" albo "nie nadaje się do publikowania". I... Jak prezentuje się ta dziwna okładka...? Tradycyjnie proszę także o gwiazdki, żebym wiedziała, ile osób czyta i o dodawanie pracy do biblioteki, żeby nie przegapić kolejnych części c:
Z góry za wszystko dziękuję! ♡

~ trochę szczęśliwsza x