Przez całe życie byliśmy ślepi, dlatego kości i ból to jedyne, co po nas pozostaje.

I came here for sanctuary
Away from the winds and the sounds of the city
I came here to get some peace
Way down deep where the shadows are heavy

Po tym wszystkim odchodzimy w spokojne miejsce, odcinając się od całego świata. Rozpływając się w pozornym pokoju, układając tuż obok cieni, myślimy o tym, co się wydarzyło. Czy to już koniec?

I can't help but think of you
In these four walls my thoughts seem to wander
To some distant century
When everyone we know is 6 feet under

Teraz nie mogę, albo i nie chcę, myśleć o niczym innym niż o tobie. Nie da się już w żaden sposób pomóc. Nie umiemy się wysilać, nie zmienimy biegu wydarzeń. Nie chcę się znowu, użalać i umartwiać. Skupiam się jedynie na twojej osobie. Bo kto inny mógłby być teraz ważny, skoro nikt nam nie pozostał?

When all of our friends are dead and just a memory
And we're side by side it's always been just you and me
For all to see

Wszyscy nasi przyjaciele zginęli, pogrzebani w okropnym ogniu przez nas wywołanym. Niszczyliśmy bez wyjątków, nie zważając na ich imiona, dlatego zostaliśmy sami. Sami dla siebie, ale czy nie o to chodziło od samego początku? O mnie i o ciebie. O tą okrutną parę, o której wszyscy mieli się dowiedzieć. Dlaczego jednak misiało dojść do tego w taki sposób? Dlaczego skupiamy się na samej sławie, skoro nie ma ona nawet żadnego dobrego pochodzenia? Chyba nie tak powinny wyglądać nasze największe wartości. Zmierzaliśmy w złym kierunku od samego początku. Czy mielibyśmy szansę, gdybyśmy zawrócili w odpowiednim momencie?

When our lives are over and all that remains
Are our skulls and bones let's take it to the grave
And hold me in your arms, hold me in your arms
I'll be buried here with you
And I'll hold in these hands all that remains

Ale to już koniec, dotarliśmy zbyt daleko. Zagubieni, zatraceni, nie do naprawiania i odzyskania. Zniszczyliśmy wszystko, pozbywając się tego. Dlaczego o konsekwencjach myślimy dopiero po działaniu?
A jedynym, co nam zostaje jest myślenie tylko o sobie nawzajem i dbanie o to, aby pozostać w swoich ramionach, nawet będąc wyłącznie stertą kruchych kości.

I don't want to rest in peace
I'd rather be the ghost that annoys you
I hope you can make me laugh
6 feet down when we're bored of each other

Nie zależy mi teraz na spoczywaniu w pokoju. Zamiast tego wolałbym dalej ganiać po świecie, irytować cię, bawić się radośnie jak dzieci, które nie znają jeszcze ciężaru odpowiedzialności.
Mam tylko nadzieję, że chociaż teraz będziemy mogli zostać razem. Bawiąc się, śmiejąc i płacząc, sześć stóp pod ziemią, zastanawiając się, czy ktokolwiek jeszcze o nas pamięta.
A w rękach? W rękach trzymam ciebie, czyli jedyne, co mi jeszcze pozostało.

A match is our only light
It's day of the dead I'm Indiana Jones here
These coins sit upon our eyes
Pool our funds and pay the boat together

Paradoks podsuwa nam tą samą, zabójczą zapałkę jako jedyne światełko. Co, jeśli skorzystamy i ponownie podpalimy cały świat? Kolejny trudny wybór, zmuszający nas do zdecydowania się, kogo chcemy zabić.
Próbujemy bawić się w Indiana Jonesa, ratować wszystkich na raz. Ale jak tego dokonać, gdy opcje są tylko dwie, czy nie było tak przez całe życie? A co, jeśli byliśmy jednak zbyt słabi, zaślepieni pieniędzmi czy innymi dobrami, żeby dostrzec lub stworzyć trzecie wyjście i z niego skorzystać?
Teraz możemy już tylko zrzucić te pieniądze, rozsypać je na ziemi, żeby razem opłacić nimi naszą podróż łodzią na drugą stronę.

When all of our friends are dead and just a memory
We'll lie side by side it's always been just you and me
For all to see

Kiedy nie ma już żadnego z naszych przyjaciół, ostatnią czynnością może być już tylko leżenie z tobą w moich ramionach. Dopiero teraz odkryliśmy, że tylko to się liczyło?

When our lives are over and all that remains
Are our skulls and bones let's take it to the grave
And hold me in your arms, hold me in your arms
I'll be buried here with you
And I'll hold in these hands all that remains

Jesteśmy już zwykłymi szkieletami, chowają nas razem, wtulonych w pozostałości swoich ciał. Szukając sprawy, której możnaby się chwycić, by posiadać sens, odnajdujemy już tylko tą jedną bliskość. I to na niej może nam zależeć aż do końca.

And now it's all before you
Hold me in your arms, hold me in your arms
And now it's all before you
Hold me in your arms, hold me in your arms

A teraz? Wszystko przed nami? Trzymanie się razem zostaje naszą marną wiecznością. Straciliśmy siebie, czy nie straciliśmy? Zamilkniemy na zawsze, teraz trzymaj mnie w swoich ramionach, udawajmy, że wszystko właśnie tak miało się skończyć.

When our lives are over and all that remains
Are our skulls and bones let's take it to the grave
And hold me in your arms, hold me in your arms
I'll be buried here with you
And I'll hold in these hands all that remains

Kiedy jesteśmy już tylko pyłem, jedyne, co nam pozostaje to trzymanie się blisko, po raz ostatni wspominamy swoje złe czyny. Wszystkie wady, stracone wartości, ludzie, ciężary naszych żyć, nieodpowiednie decyzje. Jeszcze raz myślimy, czy było warto?
A potem wyłączamy się ze świata, pogrążając się w niesprawiedliwości dotyczącej naszej obecnej obojętności w sprawach, które pozostali nadal muszą przeżywać.
Ale kiedy nie możemy wyrazić już nawet żalu, w rękach trzymając ostatnie, co nam pozostało, myślimy już tylko, by pozostać z tym na wieki.

Mieliśmy wybory, zignorowaliśmy je nie raz. A przecież zamiast rzucić zapałkę do domu sąsiada, by się ogrzać, można zapalić świeczkę i nad nią, razem z nim, ogrzewać swoje dłonie.

*****
Nie bierzcie mnie za jakiegoś psychola, ja też do końca nie wiem, co mną kierowało... X'D
Jest ostatnia część. Późno, bo późno, ale cieszę się, że w ogóle udało mi się dodać.
Liczę na opinie. :')