a/n; sprawdźcie, czy przeczytaliście 13 rozdział!

mam wytłumaczenie na brak rozdziałów w ten weekend

pisałam ff o minho i jestem już w połowie

***

Czas leciał szybko, chociaż równie dobrze mogło mu się wydawać. Robiąc coś, co lubimy lub z kimś, kogo lubimy, nie czujemy upływu czasu. Przez to Minho nawet nie był w stanie określić bez spojrzenia w kalendarz, ile już ją zna i ile razy gdzieś razem wyszli.

Po miesiącu spotykali się regularnie, razem ze swoimi znajomymi. Nie przepuścił ani jednej okazji, by gdzieś z nią wyjść. Lubił dyskretnie się jej przyglądać, choć wiedział, że ona zapewne zdaje sobie sprawę z tego, iż na nią patrzy. Ale nie przeszkadzało mu to; póki nie miała nic przeciwko, było dobrze.

Dość często odprowadzał ją pod sam dom po kilkuminutowej jeździe autobusem. Zawsze siadali obok siebie i albo cicho rozmawiali, albo wpatrywali się w obraz za oknem. Potem szli wolno w stronę jej apartamentu, czasami mówiąc o czymś, co akurat przyszło im do głowy.

Był przyzwyczajony do słuchania jej melodyjnego głosu i do swojego milczenia, gdyż nigdy nie chciał jej przerywać, tak naprawdę wsłuchując się w ten delikatny dźwięk, nie w to, co mówiła.