,,Gdy o wszystkim zapomnisz".

Podziękowania dla wlasnosc
za wszystkie prace graficzne
dotyczące książki i profilu.

Nie szukaj pomocy
w internecie. Tu
jedynie wszystko
będzie gorsze...

Czego nauczyła mnie samotność?
Zaufania do samej siebie
i tego, jak odróżniać
toksyczną osobę od
nietoksycznej.

Nauczyła mnie też
tego bym nie ufała
wszystkim. Mówiąc krótko:

NIE UFAJ NIKOMU, NAWET SOBIE.

Życie? Straszny sukinsyn,
który tylko czeka na
twoją porażkę, by
pokazać Ci, że
to nie wszystko.

Kłamiemy, by
zaznać większego
piekła niż się
kiedykolwiek
spodziewaliśmy.

Jesteśmy młodymi ludźmi,
czym my możemy się
zamartwiać? Szkoła,
praca to obowiązek.
Żaden stres.

"TAKE IT EASY".

Jak to powiedział
minister Czarnecki.
Według naszego chorego
społeczeństwa, nie masz
problemów póki nie
ukończysz wieku
pełnoletniego.

Masz 12 lat i masz
myśli samobójcze?
"Nie wymyślaj",
"atencjusz".

"Chyba nie wiesz, co to znaczy mieć depresję. Depresja to nie skutek zadania domowego, dziecko".

Ciekawe kiedy nadejdzie
czas, gdy o tym się
zapomni, a dzieci
i młodzież, będą
mogły mieć problemy.

Chore społeczeństwo.
Dwudziesty-pierwszy wiek.
Pieprzona Polska.
Pieprzony świat.

"Dlaczego Polska bije rekordy zgonów na COVID-19 w Europie?"

Mówią media. A dzieci
i młodzież ma pójść
do szkoły, po egzaminach,
maturach, wystawionych ocenach
i po oddaniu książek do biblioteki.

"Jebać Telewizję Polską!
Jacek Kurski - chuj ci w dziąsło,
bo chciałbym w spokoju dorosnąć."
Śpiewa Michał Matczak w jednej
ze swoich piosenek.
Czy się z tym zgadzam? Owszem.

TVP (telewizja Polska) bardzo
mydli oczy nie jednej osobie.
A politycy w naszym kraju?
Istny dramat.

"Czego nauczyła Cie pandemia?"
Pandemia nauczyła
mnie samodzielności.
Nauczyła mnie, że
nie każdy był i
nie będzie ze mną
szczery. Zdrady,
pozostawienie na
kruchym lodzie —
codzienność.

Pandemia wyniszczyła
nie jedną osobę, a
miliardy osób.

Śmierć (jedna za drugą).

Lekarze mają dość.

Obywatele mają dość.

A niektórzy ludzie
nadal nie wierzą,
że COVID-19 istnieje.

Smutna rzeczywistość,
czy raczej bolesna prawda?

Nauczyła mnie tego
bym szukała pomocy
jedynie u specjalistów.
Internet? Sam hejt.
Ludzie? Sama nienawiść.
Płaczesz? Atencjusz.
Nie płaczesz? Nie masz uczuć.

O to moje słowa, które
podsumowują całe dwa
lata pandemii koronawirusa.
343 słów, które nie chcą
uciec z mej głowy.