***Grace***
Wróciliśmy z Zane'em. Zostałam skrzyczana, ale to nic do tego, co się dowiedziałam. Opowiedziałam o tym Ninja.
-Czyli masz się dowiedzieć, czemu Sarens się poświęcił.-mówi Lloyd.
-Tak. I to musi być IDEALNA odpowiedź.-mówię. Zamilkliśmy.-nie mogę się spotkać z Sarens'em w zaświatach?-spytałam.
-Nie!-wrzasnął Lloyd-to nie bezpieczne!
-Czyli można tak?
-Można...Ale możesz też tam zostać.-mówi.
-O nie! Ja ci nie pozwolę!-Kai mnie otulił z całych sił.
-Kai...ja...
-Nie nie musisz!-przerwał mi. Po długim namawianiu, w końcu się zgodzili. Boję się...

Zane dał mi coś do wypicia, a ja położyłam się na łóżku.
-Jak nie wrócisz, to nie wiem co zrobię.-mówi Kai.
-Wrócę, obiecuje.-mówię.
-Pamiętaj, nie poddawaj się.-mówi Jay.
-Pamiętam.-uśmiechnęłam się i chwyciłam za moją chustę od Jay'a. PO chwili zasnęłam...

Obudziłam się na...chmurce. Wstałam i poczułam podłoże.
-To dziwne...-szepnęłam.
-Wszystko tu jest dziwne.-usłyszałam. Przede mną stał żywy Sarens!
-S-Sarens!-chciałam go przytulić, ale on...
-Nie zbliżaj się! Jeśli mnie dotkniesz zostaniesz tu na zawsze.-mówi.
-Powiedz, dlaczego to zrobiłeś?-pytam z łzami w oczach.
-A tak. Chodzi o Moją siostrę...-jęknął. Wyglądał jak śmierć. On był śmiercią. Ubrany był w czarny garnitur a z miejsca strzału, było widać dziurę na wylot. Jego oczy były martwe. Szare...
-Człowieku! Ona tam nas chce pozabijać!-zaczęłam krzyczeć, a po moich policzkach lały się łzy.
-Grace...nie płacz.-mówi.
-Nie mogę...dlaczego się poświęciłeś?-upadłam na kolana.
-Dlaczego?-spojrzałam na niego-byłem chory. Miałem tylko rok. Postanowiłem to zakończyć, ratując ciebie...

-Nie!!!-obudziłam się z krzykiem.
-Grace!-Kai rzucił mi się na szyje.
-Ile spałam?!
-12 godzin.
-Co?! Parzcież to były niecałe 2 minuty!
-Czas się skraca.-mówi Zane-wiesz, dlaczego odszedł?-pyta.
-Był chory...skrócił sobie cierpienie.-mówię.
-Przykro nam...-powiedział Lloyd.
-Mi też...ale trzeba pokonać Rachel...-mówię.