POV Snape

Jak Dumbledore mógł tego nie zauważyć. Nawet nie sprawdził nigdy, gdy mu mówiłem, że coś jest nie tak z Potterem. Jeszcze pewnie powie, że to moja wina. - z tymi myślami szybko udałem się do gabinetu Dyrektora, by przekazać mu, to czego się dowiedziałem.

›››‹‹‹

- Przecież jasno im w liście napisałem, dlaczego chłopiec musi z nimi zamieszkać. - Dumbledore już pół godziny chodzi w kółko i powtarza jedno i to samo.

- Ależ Albusie i co teraz będzie? - McGonnagall oczywiście się martwi o dzieciaka. W końcu to syn jej ulubieńców.

- Severisie. A czy pytałeś wujostwa Harry'ego, gdzie go umieścili?

- Oczywiście. W jednym z mugolskich sierocińców w Londynie. Byłem w nim sprawdzić, czy chłopiec tam się znajduje. Lecz okazało się, że owy sierociniec spłoną pięć lat temu.

- A co w takim razie z chłopcem? - głos zabrała teraz opiekunka puchonów.

- Możemy byc pewni, że był na pokątnej po swoich jedenastych urodzinach. Olivander sam mnie o tym poinformował, gdy tylko Harry zakupił swoją różdżkę.

- Nie sądzisz, chyba że porwali go nieschwytani śmierciożercy? - zapytał swoim piskliwym głosem, Flitwick.

- Wykluczone. Gdzie Harry teraz nie jest, możemy być pewni że jest bezpieczny.

- A może Black wie coś o miejscu pobytu Pottera? - zapytałem w końcu, o to, co chodziło mi przez myśl, już odkąd okazało się, że dzieciak nie dotarł do Hogwartu.

- Nie sądzę, by Syriusz wiedział, gdzie jest chłopiec. Wielokrotnie prosił mnie bym mu powiedział, gdzie mieszkają Dursleyowie.

- Tyle razy ci powtarzałem, że mam wrażenie, że Pottera tam nie ma. Ty upierałeś się, że na pewno tam jest. Nie chciałeś nawet tego sprawdzić. - nie wytrzymałem w końcu i postanowiłem powiedzieć mu co o tym sądzę. Najpierw chciał, bym mu przysiągł, że będę dzieciaka chronił. Co uczyniłem ze względu Lily. A teraz okazuje się, że sam nawalił.

- Popełniłem błąd. Powinienem zaufać twojej intuicji lub pozwolić Syriuszowi na spotkanie z Harrym. - Dumbledore, momentalnie zaczął wyglądać, jakby w ciągu kilku minut, postarzał się o kilka lat.

- Albusie i co teraz? - zapytała McGonnagall.

- Będę szukał chłopca.

Kilka minut później, dyrektor zakończył spotkanie. Zatrzymał tylko mnie i Minerwe, by poinformować nas, o reaktywowaniu Zakonu Feniksa, który będzie miał za zadanie odnaleźć chłopaka.

POV Syriusz

Siedziałem właśnie na spotkaniu podziemia. Wczoraj, a raczej dziś nad ranem, wróciłem ze spotkania zakonu Feniksa, na którym byłem wraz z Remusem. Dumbledore w końcu przyznał się do zgubienia Harry'ego. Co dało mi doskonały powód do tego, aby powydzierać się na niego, i jego bezmyślność. W końcu nie raz chodziłem do niego z prośbą o spotkanie z Harrym.
Głupiec nawet nie jest blisko poznania prawdy, tego co, stało się z Harrym i gdzie, obecnie się znajduje.

- Tak. Dumbledore mocno wypytywał mnie Harry'ego. Próbował równiez włamać się do mojego umysłu. Oczywiście bez powodzenia.

- A mówił coś o planach Zakonu? - zapytał się jeden z członków podziemia.

- Ma zamiar szukać początkowo w innych szkołach magicznych. Tylko, że będzie próbował, zrobić to tak, by dyrektorzy szkół, nie zorientowali się, o co dokładnie chodzi. - odpowiedział Remus.

- Najpierw chce wyznaczyć kilku członków zakonu, którzy udadzą się na spotkania z dyrektorami poszczególnych szkół, pod pretekstem zapisania bądź przeniesienia tam swoich dzieci. Mają poprosić o możliwość rozejrzenia się po szkolez zwłaszcza wśród najmłodszych uczniów, wśród których próbowaliby odnaleźć Harry'ego. - dodałem.

- Wielkiego wyboru raczej nie ma. Niewielu członków zakonu ma rodziny, aby mogli tego pretekstu użyć. - odezwał się tym razem mój brat.

- I to właśnie komplikuje mu sprawę. Prawdopodobnie innym sposobem ma być, pretekst do zorganizowania wymiany uczniów miedzy szkołami. Lecz na to będzie potrzebował zgody ministerstwa.  - Remus podał inny pomysł starego Dropsa.

- Więc obecnie, Dumbledore z jednej strony ma jakiś plan, lub udaje, że go ma. Ale, tak naprawdę nie wie co ma zrobić. To daje nam sporą przewagę i większą szansę na wprowadzanie go w błąd. - głos zabrał przewodniczący podziemia.

Spotkanie trwało jeszcze ze trzy godziny, podczas których omawialiśmy różne warianty i wysłuchiwaliśmy  raportów, różnych członków, którzy docierało do nowych informacji lub przekazwyali co sami zaobserwowali.

Spotkania podziemia były o tyle. Przyjemniejeze, że nikt nie był zmuszany do wykonywania jakiś konkretnych misji czy nie byli wysyłani musowo do zadań.
Jak było trzeba coś zrobić zgłaszali się chętni. Niektórzy dostawali propozycje zrobienia czegoś. A same spotkania były w wiele przyjemniejszej atmosferze niż to bywa podczas spotkań Zakonu.

Chociaż ja dla ochrony Harry'ego i Ivy jestem w stanie zrobić wszystko. Nawet jeśli musiałbym oddać za to własne życie.

→→→→→♪←←←←←

Wiem że obiecałam wam wcześniej rozdział, ale dzień po tym jak dodałam notkę o nim, zmarła moja babcia i nie miałam głowy do napisania czegokolwiek.
Obecny rozdział może nie powala ale, nie chce was dłużej trzymać bez rozdziału więc postanowiłam dopisać to czego nie napisałam wcześniej i go dodać. Mam nadzieję, że nie będziecie mocno rozczarowani.
Przepraszam z góry za błędy, które zapewne przeoczyłam.

Do następnego..