— O nie... — szepnął. Chciał się cofnąć do tylu, niestety nie pozwoliły na to opuszczone do kostek spodnie, o których zapomniał. Z reszta, znajdował się w takiej sytuacji, że ostatnim czym się przejmował to chłodem na tyłku. Jedynie dobry refleks uratował go od wybicia zębów. W pośpiechu i popłochu zaczął się ubierać, blednąc na twarzy. Po rumieńcu podniecenia nie zostało śladu, a jedynie poprzedni stan może zdradzać wilgotna, lepiąca się do czoła grzywka, tak samo jak T-shirt do pleców starszego mężczyzny.

Tymczasem Taehyung obserwował go z umiarkowanym zainteresowaniem. Wiedział, że czasu już stąd zniknąć. W końcu nie chciał psuć niczego w relacji mężczyzny z jego małżonką, gdzieżby znowu... Poczekał więc do momentu, aż jego spanikowana ofiara się odwróci i już po chwili go nie było. Namjoon został w pomieszczeniu całkowicie sam, co zauważył dopiero po chwili.

— Zwariowałem? — spytał sam siebie. Spojrzał w stronę lustra, które było całkowicie zaparowane. Dłonią pozbył się uporczywej pary wodnej, patrząc na to w jakim był stanie. Spocony, z niechcianym rumieńcem i pogniecioną koszulą. Znowu.

— Zwariowałem, to się nie dzieje naprawdę — szukał wzrokiem Tae który przecież przed sekundą tutaj był! Pieprzył jego usta! Całowali się! To wszystko mu się kurwa przyśniło? Te ametystowe oczy nie mogły...

— Joonie otwórz, bo oni wzywają już policję — załkała kobieta znowu pukając głośno.

Mężczyzna spanikował. Szukał wyjścia, chciał uciec jak najdalej. Jak znowu spojrzy w twarz kobiety, której obiecywał miłość aż po grób? Na całym ciele drżał, a szok sprawił, że nie potrafił oddychać. W dodatku był osłabiony, kręciło mu się w głowie. Co chwile widział dzieciaka siedzącego na umywalce, ale to były tylko zwidy. Albo prawda. Może chorował na jakieś rozdwojenie jaźni?

Podskoczył, gdy w końcu ktoś wyważył drzwi do pomieszczenia, w którym przebywał. Dla niego było to zaledwie dziesięć minut, a tymczasem mijała godzina jak się w niej zatrzasnął. Głośno krzyknął, zapowietrzając się przez huk, jaki się narobił. Skulił się na sedesie, aby uniknąć uderzenia.

„Co jest ze mną nie tak? Przecież on tutaj był!"