Drogi pamiętniku,

Antonio ciągle budzi się z krzykiem przez koszmary o Franco. Siedzi i płacze, pamiętając okrucieństwa, które musiał znosić. Obwinia się, a ja myślę, że moja miłość nie jest wystarczająca, żeby usunąć jego cierpienie. Chciałbym żeby była.