POV . Casey

- Przepraszam. - Brian w końcu się odezwał, na szczęście zatrzymaliśmy się na czerwonym świetle, więc mogłam na niego spojrzeć. - Przepraszam, że nie powiedziałem ci, że jestem tajnym gliną, po prostu próbowałem ciebie chronić. - Właściwie przepraszał. 

- Nie potrzebuję być chroniona, jestem Toretto. - Wskazałam na siebie. 

- Wiem... - powiedział, zawahałam się. 

- Tęskniłem za tobą... Ja tak bardzo starałam się o tobie zapomnieć, ale po prostu... nie mogłam. - Przyznałam, zobaczyłam że światło zmieniło się na zielone. Nadal jeżdżę idealnie. 

- Nadal cię kocham. - Powiedział, moje oczy trochę zabłysły. 

- Wciąż cię też kocham Brian. - Powiedziałam, oboje się uśmiechnęliśmy. Wysiedliśmy z samochodu. - Właśnie zdałam sobie sprawę, że będę opuszczała pracę. - Powiedziałam. 

- Masz pracę? - zapytała Mia, skinęłam głową.

- Pracuję w tym warsztacie samochodowym, nie płacą dużo, ale myślę, że jest ok. - Powiedziałam. 

- Cóż, przynajmniej naprawiasz samochody. - Dom powiedział. 

- Byłam też w niektórych wyścigach ulicznych. - Powiedziałam, uśmiechając się bezczelnie. 

- Czy wygrywasz? - Brian zapytał. 

- Cały czas. - Powiedziałam pewnie. To było kłamstwo, ale przegrałam tylko raz, ale nikt nigdy się nie dowie... miejmy nadzieję.