— Ale mamo, ja już nie chcę...

— Wiem, kochanie, dla mnie to też nie jest szczyt marzeń.

— Więc po co to robimy?

— Dobrze wiesz. Tak trzeba.

— Mogłabym w tym czasie przygotować sobie materiały na kolejną lekcję z dzieciakami...

— Hej! Spokojnie, młoda damo. Nie zapominaj o obowiązkach.

— Bez sensu. Mogłabym robić cokolwiek innego, przydać się jakoś...

— Daj już spokój. Autorka nas stworzyła, to i autorka wymaga. A teraz na miejsce, Wanda tu idzie!

Sharon przewróciła wymownie oczami za plecami matki, po czym ściągnęła groźnie brwi.

Ciężkie jest życie Scary Sue, pomyślała z rezygnacją, posyłając przechodzącej Wagabundzie bezpodstawne wrogie spojrzenie godne harpii.

__________________________

Pozostając chwilowo w meyerowskich klimatach, nie mogłam się oprzeć rzuceniu okiem na to, co musi myśleć typowa Scary Sue bez charakteru. :D