Pov. Emma

Stanęłam przed lustrem w celu poprawienia wyglądu. Miałam na sobie sukienkę z dużym wycięciem z przodu i z tyłu oraz rozkloszowaną dolną częścią aż do kolan. Do tego wysokie szpilki, mocny makijaż i naszyjnik od Christophera. Wszytko było w kolorze morskim. Włosy były spięte w kok z wypuszczonymi z przodu pasmami. Psiknęłam się perfumem i gotowa opuściłam łazienkę. Zauważyłam również gotowego mojego chłopaka, który zapinał na ręku zegarek. Zabiera mnie na kolację.

Po godzinie siedzieliśmy przy stole i jedliśmy kolację. Muszę przyznać, że hiszpańska kuchnia to najlepsze, co kiedykolwiek jadłam. Po kolacji zajęliśmy się szampanem. Nigdy nie byłam na tak romantycznej kolacji. Po chwili Chris wstał od stołu, co powtórzyłam, bo byłam trochę zaskoczona. Uklęknął przede mną i wciąż nie wiedziałam o co mu chodzi.

- Emma... Gdy spotkałem cię wtedy na lotnisku, wiedziałem, że nie skończy się na tym jednym spotkaniu. Niesamowicie zmieniłaś moje życie. Dzięki tobie przestałem brać narkotyki. Zrozumiałem, że mam dla kogo żyć. Jesteś najlepszym, co mnie w życiu spotkało. Staram się dbać o ciebie jak o najdroższy skarb świata. Chcę zasypiać mając cię w swoich ramionach i budzić się czując twój ciepły oddech na mojej klatce piersiowej. Pragnę trzymać twoje dłonie, patrzeć w twoje oczy, całować twoje usta. Mam więc do ciebie ważne pytanie. Czy zostaniesz moją żoną? - mówił trzymając przede mną otwarte pudełeczko z ślicznym pierścionkiem.

- Christoher... Ja... Oczywiście, że chcę! - na moje słowa chłopak z łzami w oczach wsunął na mój palec symbol zaręczyn, a następnie wstał i podniósł mnie trzymając za biodra. Patrzyliśmy sobie w oczy, a po chwili załączyliśmy nasze usta w słodkim pocałunku. To zdecydowanie najlepsze uczucie na świecie. Nigdy nie kochałam nikogo tak mocno, nie czułam się tak bezpieczna w czyichś ramionach.

C.D.N

No cóż... Rozdział krótki, ale dosyć treściwy (według mnie).

Chyba się cieszycie.

Pozdrawiam ❤️