✩ W Roku Pańskim 1125 najstarsi (wymienieni w dostępnych źródłach) przodkowie przyszłych hrabiów Celje, gospodarowali terenami savinjskiej doliny. Nazwa ta wzięła się od rzeki, która przepływa między innymi przy Celje. 

Z biegiem lat ich panowanie objęło i žovneškie ziemie, a siedzibą stał się zamek Žovnek. Do rodu należały także cytadele w Šeneku oraz twierdza Ojstrico w Loke. Wszystkie te majątki znajdowały się na terenach dzisiejszej Słowenii.

Savinjczycy, według opinii większości, wywodzą się od dość tajemniczego Askvina. Był to prawnik świętej Emy Krškej (Ema Krška lub Hema Krška). Pomagał jej, kiedy jako wdowa została przeoryszą ufundowanego przez siebie klasztoru Matki Boskiej Bolesnej. Przeznaczony został dla sióstr benedyktynek oraz mnichów. ✩

Legendarni protoplaści

[W budowie]

✩ Gebhard I Savinjski ✩

[ 1117 — 1144 (1173) ]

Gebhard jest pierwszym wymienianym w źródłach wolnym szlachcicem i inicjatorem budowy zamku w Žovnek. Jego ojcem miał być właśnie Askvin. Niestety, precyzyjna data narodzin i śmierci Gebharda jest nieznana. Nie wiadomo też nic więcej o jego życiorysie.

Wspomina się go w kilku dokumentach z lat 1130 i 1144. W roku 1146 źródła wymieniają Gebharda jako świadka jakiegoś wydarzenia związanego z sądem wraz z Liutpoldem I – prawdopodobnie jego bratem lub synem.

Podejrzewa się też, że z inicjatywy Liutpolda i Gebharda w 1130 roku zbudowano twierdzę w Žovnek. Wtedy jednak nie stała się ona ich główną siedzibą.

* * *

Zamek Žovnek w pobliżu Braslovče, Słowenia fot. 10:31, 22 sierpnia 2006 (UTC)

✩ Gebhard II (I) Žovneški / Lemberški ✩

[ 1173 — 1227 ]

Miał dwóch synów: Liutpolda II i Konrada I. To właśnie od niego bierze początek ród žovneškich panów. Obiera on zamek w Žovnek na swą siedzibę. 

Doprowadził do uwolnienia się spod wpływów biskupów krških i swobodnego władania przydzielonymi majątkami. Między innymi odebrał im zamek Lemberg.

Lata po śmierci Gebharda, w 1278 roku Liutpold i Konrad brali udział w bitwie z czeskim królem Ottokarem II pod Dürnkrut. Stanęli po stronie Habsburgów. Dzięki temu ich potomkowie mogli liczyć na współpracę z tą dynastią i kolejne przywileje.

* * *

Konrad I przedstawiony jako poeta

✩ Konrad I Žovneški ✩

[ 1200 — zm. przed 1255 ]

+ hrabianka Sofia z Pfannberg-Peggau

Konrad jest pierwszym przodkiem Cylejczyków, którego żona jest znana z imienia i pochodzenia. Mieli sześcioro dzieci: czterech synów (Konrada, Ulryka, Liutpolda i Gebharda) oraz dwie córki (Zofię i Gertrudę). Był poetą, któremu przypisuje się przydomek: Der von Sounegge.

Hrabia został powiązany z owym tajemniczym artystą z uwagi na zawarte w mianie słowo „Sounegge", co w tłumaczeniu na słoweński oznacza „Žovnek". Zachowały się trzy wiersze Konrada, w których opiewa swą miłość do niewiasty wyższej od siebie stanem. 

Źródłowe wzmianki o Konradzie pochodzą z lat 1220-1241. Jego pieczęć widnieje również na dokumencie wystawionym przez ojca Gebharda. Wtedy po raz pierwszy pojawia się herb ich rodu: dwa czerwone pasy w biało-srebrnym polu. Dopiero po wielu latach za sprawą Katarzyny z Heunburga, dołączą tam sześcioramienne gwiazdy Cylii.

W 1224 roku wziął udział w turnieju rycerskim w Brežah.

Dzięki układowi z Bertoldem, arcybiskupem Kalocsa, Konrad w 1237 roku dostaje w lenno prawo patronatu nad latarnią morską w Braslovčach (Słowenia) oraz dobra i prawa w Marce (nad Dolenjskem). 

Przez prawo patronatu rozumiano ogół przywilejów i obowiązków przysługujących katolickim fundatorom kościołów lub beneficjów oraz tym, którzy od nich to prawo posiadają.

 Panu Žovnek podlegały również majątki biskupów krških, rycerze i drobniejsza szlachta.

* * *

✩ Ulryk II (I) Žovneški ✩

[ 1255 — 1318 ]

+ hrabina Anna Sternberg (zm. ok. 1285)

+ od ok. 1290 jego drugą żoną została hrabianka Katarzyna z Heunburga (1273 — 1317)

https://youtu.be/z_n36T-AO_o

Ulryk miał trzech braci (Konrada, Liutpolda i Gebharda), z którymi prawdopodobnie współdzielił władzę. W 1291 umarł ostatni z nich, a rycerz powiększył swój majątek również o ich dzielnice. Dzięki małżeństwu z Katarzyną, był w stanie umocnić sojusz z jej rodem. Wdowa po jego bracie Liutpoldzie, ponownie wyszła z mąż za brata lub kuzyna Katarzyny.

W walkach o tron czeski stanął po stronie Habsburgów. Jako dowód poparcia oddał im swoje majątki, które król zwrócił mu w lenno. Ponadto stał się zarządcą dotychczasowych posiadłości tyrolskich, które w 1311 roku przeszły pod kontrolę Styrii. W 1306 towarzyszył Henrykowi tyrolskiemu na weselu w Pradze. Odbył się wtedy ślub Tyrolczyka z siostrą Wacława III – Anną.

Katarzyna z kolei była pomostem między swoim rodem, który miał liczne posiadłości w Cylii i okolicach a żądnym coraz większych wpływów i władzy Ulrykiem. I tak oto po śmierci ostatniego męskiego potomka z Heunburga, w ręce žovneškiego pana przeszła między innymi Cylia.

Ulryk i Heunburżanka mieli troje dzieci: Annę, Fryderyka i Ulryka.

* * *

~ KONIEC CZĘŚCI I ~