Kilka dni później

Ile ja tutaj siedzę?! Zaczynam wariować. Dosłownie. Złamałam się na duszeniu samej siebie. To bardzo niedobrze. Jak dalej ta pójdzie to... Wolę o tym nie myśleć. Muszę kogoś zabić.

Oczami Jane

Gdzie ona może być? Przeszukałam już całe miasto. Chyba muszę poprosić o pomoc. Ale kogo? Na pewno nie policję. Nie wydam im Amy. Zostaje tylko... Slenderman. Tylko weź go znajdź. Najlepiej by było iść w nocy do lasu.

Chodzę po tym lesie już kilka godzin i nic! Już miałam iść do domu, gdy usłyszałam szelest. Obejrzałam się. Nikogo nie zobaczyłam. Chyba się przesłyszałam. Odwróciłam się a przede mną stał... Nie mam zielonego pojęcia, kto to jest. Nie zdążyłam mu się przyjrzeć, ponieważ dostałam mocno w głowę. Metalową rurą, jak się później okazało. W każdym razie straciłam przytomność.

***

Obudziłam się w jakimś pokoju. Podniosłam się.

- Śpiąca królewna się obudziła. - To był głos Jeffa. Niewiele myśląc rzuciłam się na niego.

Trochę tarzaliśmy się po podłodze. W końcu rozdzielił nas jakiś gościu.

- Żadnych bójek - powiedział.

- Czy my się znamy? - Zapytałam.

To ten sam chłopak, którego widziałam w lesie.

- Ticci Toby.

- Jane The Killer.

- Nie chcę przerywać tej wzruszającej chwili - wtrącił Jeff, - ale Slenderman już czeka.

- Chodźmy - powiedział Ticci Toby.

Wyszedł z pokoju. Jeff pokazał, abym szła pierwsza. Nie ufam mu, ale poszłam przodem. Toby zaprowadził nas do gabinetu Slendera.

- Jane, miło cię widzieć - odezwał się Slender w moim umyśle.

- Raczej nie - odpowiedziałam.

- Co cię do nas sprowadza?

- Kojarzysz dziewczynę, którą dziennikarze nazywają Sorry?

- Tak.

- To moja przyjaciółka, zaginęła kilka dni temu. Szukałam jej wszędzie, ale nie znalazłam. Chciałam prosić o pomoc w odnalezieniu jej.

- Hmm, interesujące. Cztery dni temu zaginął Ben. A wczoraj Jack.

- Czy myślisz o tym samym, co ja?

- Obawiam się, że tak. Pomożemy ci, ale pod jednym warunkiem.

- Jakim? - Zawsze musi być jakiś haczyk.

- Musisz pogodzić się z Jeffem.

- Co?! - Jeff i ja krzyknęliśmy jednocześnie.

- To co słyszeliście. Decyzja należy do ciebie Jane.

Mogłam się tego domyślić. Slenderman nigdy by nie dopuścił do przedwczesnej śmierci Jeffa.

- Dobrze.

- Świetnie! Podajcie sobie ręce na zgodę.

Niechętnie wyciągnęłam rękę w stronę Jeffa. Potrząsnęliśmy rękami. Oślepił nas błysk flesza.

- Kolejne zdjęcie do albumu. Toby pokaż Jane pokój.

Slender mnie przeraża.

- Ok - odpowiedział Toby, - chodź Jane.

Poprowadził mnie schodami do góry. Po drodze mruknął coś o gofrach. Zatrzymał się pod drzwiami z numerem 14.

- Masz klucz - powiedział.

- Yyy... dzięki?

- Za co?

- Za zdzielenie mnie metalową rurą.

Kochany sarkazm.

Weszłam do pokoju zostawiając go na korytarzu.