Husk cicho wycofał się za regał z Alkocholami i ruszył na zaplecze, w którym przechowywał pozostały zapas butelek. Jego futro wciąż było zjeżone. To coś zabiło Niffty i zamieniło Charlie w szmacianą lalkę! Musiał znaleść wyjście, uciec z tamtąd jak najdalej, ale nie mógł się ruszyć, gdyby został znaleziony, skończyłby jak właścicielka hotelu. Alastor zaś zniknął w cieniu, obserwując całe zdarzenie, jego uśmiech poszerzył się. Ten wieczór wreszcie zaczął być interesujący, przeczeka ten pogrom i zawinie się z tego hotelu, mógłby zrobić to już teraz, ale chciał pooglądać widowisko, a zlewając się z cieniem, był bezpieczny. Jasnowłosa ruszyła do kolejnych pokoi, niosąc przeżuconą przez ramię, blondwłosą lalkę. Tupanie butów przeniosło się na górne piętro, na którym ukryła się Vaggie, szarowłosa słysząc krzyk Charlie, ledwie powstrzymała się, by nie wybiec, ale coś podpowiadało jej, że nie jest to dobry pomysł, czóła rosnącą panikę, złapała za swoją włócznię i ukryła się w jednym z pokoi, zmieniała wielokrotnie lokalizację, w końcu zdecydowała się wejść do wierzy radiowego demona, w innych okolicznościach nie odwarzyłaby się, ale tu sprawa była zgoła inna, nie mogła zostać znaleziona przez to coś. Zamknęła drzwi I zchowała się pod blatem, na którym znajdował się radiowy sprzęt.
Dziewczynka zaglądała do różnych pokoi, niektóre pomijając, by dać nadzieję tym, którzy mogli się tam zachować, że to przetrwają. Pokój za pokojem, wszystkie te, do których weszła, dokładnie przeszukała. Dotarła do schodów prowadzących do czerwonej wierzy. Ruszyła na górę, nucąc jakąś melodię
-ktoś tu zchował się?
Zapytała samą siebie, odfierając drzwi. Vaggie w tym momęcie wstrzymała oddech, nie mogła zostać znaleziona, dziecko rozglądało się po pomieszczeniu, gdy stało tyłem do upadłej anielicy, ta cicho wypuściła powietrze. Dziecko znów zaczęło sprawdzać każdy zakamarek. Skrzydlata chciała jakoś uciec, rozglądała się, by znaleść drogę wyjścia, dziecko weszło do środka.