Och, nareszcie nadszedł czas na podziękowania. Czekałam na to od dawna, ponieważ bardzo chciałam podziękować za wszystko, co dla mnie zrobiliście.

Jestem Wam wdzięczna za wszystkie oddane głosy, odsłony, komentarze, nawet za te najkrótsze i najdziwniejsze, ponieważ każdy, bez wyjątku, zawsze wywołuje szeroki uśmiech na mojej twarzy. Dziękuję za czas, który poświęciliście mi, temu opowiadaniu i innym czytelnikom, poprzez odpowiadanie na ich komentarze.

Jako autorka bardzo, bardzo, ale to BARDZO cenię sobie każdą opinię na temat mojej twórczości. Robię wszystko, co w mojej mocy, aby chociaż trochę umilić Wam czas poprzez publikowanie na wattpadzie. Jestem cholernie dumna ze swoich prac, ale to wszystko tylko i wyłącznie Wasza zasługa. Dajecie mi takiego kopa, że chcę publikować więcej i więcej! Niestety, szkoła nie zawsze mi na to pozwala...

Tak, jak zwykle w życiu bywa, są wzloty i upadki... To tak jak w moim fanfiction. Stanęłam w miejscu i nie informując Was nawet słowem, przestałam publikować na jakieś dwa miesiące. Jest mi wstyd z tego powodu, ale nareszcie dobrnęliśmy do końca tej opowieści.

Mam nadzieję, że spodobała Wam się ta, jakże banalna historia o internetowej znajomości dwójki ludzi, jakich tysiące tu, na wattpadzie. 

Jeszcze raz, dziękuję za wszystko, co dla mnie zrobiliście. Jesteście najlepszymi czytelnikami i osobami, jakie kiedykolwiek poznałam! xx

Byłabym wdzięczna, gdyby każdy, kto doszedł do końca tej historii, pozostawił po sobie jakiś ślad w formie komentarza. Chciałabym poznać opinię każdego z Was na temat mojej twórczości.