Kobieta weszła do swojego pokoju i zamknęła za sobą drzwi. Po omacku odszukała włącznik światła i rozjaśniła pomieszczenie. Natychmiast zauważyła na biurku swój pamiętnik, który leżał otwarty na specyficznej stronie. Włoszka wzięła go w swoje dłonie, by po chwili na jej twarzy zagościło zdziwienie. Gwałtownie odłożyła zeszyt i oparła się o drzwi, wpatrując się w deski podłogowe.

-O nie… — wyszeptała, panikując — Jeżeli ktoś to znalazł i przeczytał… — dobrze pamiętała, jak poprzedniego wieczoru schowała swój pamiętnik w szafie, daleko od biurka. Rodziło to w niej wiele pytań o osobę, która odnalazła zeszyt i jej cele — Co teraz ta osoba wie?! — przygryzła swoją wargę.

-Wiem, że ci się podobam — oznajmił German. Trójkolorowa spojrzała się przed siebie, aby mogła zauważyć swojego uśmiechniętego przyjaciela. Jej policzki pokrył mocny róż, a ona sama zaczęła dygotać.

-O czym ty mówisz? — spytała niepewnie — Oczywiście, że cię lubię, jesteśmy przecież przyjaciółmi! — próbowała wykorzystać fakt, iż na żadnej stronie swego pamiętnika nie napisała o swojej miłości do Niemca, a zawsze używała słowa "lubić".

Republika Federalna cicho się zaśmiał, po czym podszedł do kobiety i delikatnie się schylił, by ich twarze były na tej samej wysokości. Włoszka odwróciła swą głowę, próbując mocniej się nie zarumienić, aczkolwiek na niewiele się to zdało.

-Pocałuj mnie z zamkniętymi oczami — wyprostował się, łapiąc Włochy w pasie i powoli zbliżając ją do siebie, by w końcu między ich ciałami nie było wolnej przestrzeni.

-Nie tak miało wyglądać nasze spotkanie o gospodarce… — wyszeptała do siebie trójkolorowa, schylając swoją głowę.

-Wiem, że to twoja ulubiona sukienka — wskazał na ubiór kobiety — Zakładasz ją tylko na ważne wydarzenia — przypomniał — Czyżby spotkanie ze mną było równie ważne, co koronacja Wielkiej Brytanii? — spytał uśmiechnięty, rumieniąc Włoszkę.

-Włożyłam tę sukienkę, bo nie miałam żadnej innej. Wszystkie były albo za krótkie, albo za cienkie, albo miały inne wady — pewna była, iż oboje wiedzą, że kłamie. Brnęła jednak w swoje małe kłamstwo — Sam mówiłeś, że jestem prawdomówną osobą, więc to jest prawda.

-Mimo że mówisz, że jesteś dobrą osobą, ja wiem, że jesteś kłamcą — odparł Niemiec, całując czoło Europejki. Czekał na odpowiedź, jednak kiedy po dwóch minutach takowej nie otrzymał, położył dłoń na podbródku Włoch i uniósł jej głowę do góry, by się na niego spojrzała — Pocałuj mnie z zamkniętymi oczami — zmniejszył odległość między ich ustami, oczekując na ruch kobiety.

Trójkolorowa poddała się i pocałowała Niemca, łapiąc jego dłoń i kładąc na swojej talii. Zakluczyła drzwi od jej pokoju, a następnie popchnęła przejmującego kontrolę nad pocałunkiem Germana na łóżko. Nie odsuwając się, usiadła na jego kolanach. Nie zeszła z nich przez kilka następnych godzin, podczas których Republika Federalna traktował ją jak zabawkę, do której przytulał się jak małe dziecko.