╰─➛✎﹏ | 𝕾𝖕𝖊𝖈𝖎𝖆𝖑 𝖋𝖔𝖗 .°• ੈ♡₊˚•.
꒰🖇꒱ ZarnaLala ♡꙼̈ ࿐ ࿔

╰─➛✎﹏ | 𝕲𝖊𝖓𝖊𝖗𝖆𝖑𝖑𝖞 .°• ੈ♡₊˚•.
'·..➭ Ship: Madagaskar x Kenia
'·..➭ Skrócona nazwa ship'u: Madken
'·..➭ AU: Orphans
╰►Czy wszyscy od zawsze się znają? Nie
╰►Czy akcja dzieje się zgodnie z historią? Nie

╰─➛✎﹏ | 𝕮𝖍𝖆𝖗𝖆𝖈𝖙𝖊𝖗𝖘 .°• ੈ♡₊•.
🍇 . . ⇢ Republika Kenii ࿐ ࿔*:･ﾟ
'·..➭ Kenia
'·..➭ Kobieta
'·..➭ Wesoła, Radosna, Przebiegła, Manipulatorka
'·..➭ “I'm proud of my heart. It's been played, stabbed, cheated, burned and broken, but somehow still works”
🥛 . . ⇢ Republika Madagaskaru ࿐ ࿔*:･ﾟ
'·..➭ Madagaskar
'·..➭ Kobieta
'·..➭ Zamknięta w sobie, Uczynna, Krytycznie nastawiona do świata
'·..➭ “People always ask me that, how it feels to be an orphan. I don't know. I want to ask them how it feels to have a family”

╰─➛✎﹏ | 𝕾𝖙𝖔𝖗𝖞 .°• ੈ♡₊˚•.
Cała historia rozpoczyna się w sierocińcu, do którego trafiła Kenia. Jej współlokatorką okazuje się być mieszkająca tu od dziecka Madagaskar. Pomimo trudnych pierwszych kontaktów i traum obu dziewczynek, udaje im się zaprzyjaźnić. Przez kolejne kilkanaście lat były sobie bardzo bliskie i traktowały się wręcz jak siostry. Niestety po ukończeniu osiemnastego roku życia musiały się rozstać. Obie wyprowadziły się z sierocińca i ruszyły swoimi ścieżkami. Rozłąka zawsze boli. Kobiety przeżyły ją bardzo ciężko, jednakże w końcu oddały się życiu, pracując dla dawnej przyjaciółki. Miały nadzieję, że wkrótce się spotkają i będą mogły usłyszeć z ust drugiej: “Zrobiłaś dobrą robotę! Cieszę się, że byliśmy przyjaciółkami”.

╰─➛✎﹏ | 𝕽𝖊𝖚𝖓𝖎𝖔𝖓 .°• ੈ♡₊˚•.
“Kobieta postawiła koleiny i koleiny krok. Przechodząc przez korytarz, obserwowała kolorowe rysunki autorstwa dzieci, dla których sierociniec jest domem. Mimowolnie się uśmiechnęła. Dalsze podziwianie malowideł przerwało jej dojście do strefy mieszkaniowej. Weszła do niej, pamiętaj każde miejsce w budynku. Kenia skierowała się na piętro, gdzie mogła odnaleźć swój dawny pokój. Szła z głową spuszczoną w dół. Wszystkie ściany były w ulubionym kolorze Magadaskaru, a ona wciąż nie mogła o niej zapomnieć.

Pośpiesznym krokiem dotarła do odpowiednich drzwi i położyła dłoń na klamce. Poczuła na swojej dłoni kilka poparzeń spowodowanych prawdopodobnie pożarem. Kobieta znała dokładnie jedną osobę, która miała takie poparzenia. Gwałtownie podniosła głowę do góry, aby mogła zobaczyć jej dawną przyjaciółkę. Do oczu obu kobiet napłynęły łzy szczęścia.

-Kenia… — wyszeptała Madagaskar i rzuciła się na przyjaciółkę. Ze szczerymi uśmiechami na twarzach tkwiły w mocnym uścisku. Kenijka pocałowała wyższą, co zostało natychmiastowo oddane — Też mi cię brakowało — powiedziała Madagaskarka, kiedy od siebie się odsunęły.”