Uśmiechnięty zielonooki chłopak kroczył właśnie ulicą w stronę szkolnego gmachu. Widział mnóstwo nowych ludzi, którzy przyglądali się mu z zaciekawieniem. Z racji tego, że młody Midoriya był osobą wstydliwą, swój wzrok skierował na buty. 

To był jeden z błędów, które popełnił. Uderzył głową w plecy znacznie wyższej osoby od siebie.

-Przepraszam bardzo, nie zauważyłem Cię...

Podniósł speszony głowę w górę. Jego wzrok spotkał się z iście czerwonymi oczami. Chłopak patrzył na niego z góry, czuł od niego wyższość, pewność siebie emanowała na kilometry.

Mam przerąbane, przemknęło mu przez myśl, widząc jak brwi chłopaka się zwężają. 

-Oi! Uważaj jak łazisz, pokrako!

Dłoń blondyna zacisnęła się niebezpiecznie w pięść i skierowała się blisko twarzy zielonookiego. 

-Jeszcze raz a pożałujesz, rozumiesz?!

-Oj Bakugo, zawsze musisz być taki agresywny dla innych?

Izuku dopiero teraz zauważył chłopaka o dość dziwnym kolorze włosów. Mianowicie połowa z nich była biała natomiast reszta czerwona. Uśmiechnął się on do niego.

-Witaj, nazywam się Shoto Todoroki, a ten chodzący granat do Bakugo Katsuki. 

Zapatrzył się nie tylko na jego włosy ale i kolory oczu również  były inne. Zarumienił się, bo chłopak nadal pochylał się nad nim z wyciągniętą ręką. 

-Cześć...Jestem M-Midoriya I-Izuku, również mi m-miło.

-Witaj w naszej szkole, Izuku.

-Oi Shoto! Idziemy, bo Kirishima znów coś odwala i to beze mnie!? Zabije!! 

Todoroki uśmiechnął się do nowo poznanego chłopaka, życząc mu miłego dnia, po czym ruszył za bombowym przyjacielem. 

Gdzie ja jestem!?

 Zabierzcie mnie stąd!

 Mam przerąbane! 

Obym nie trafił z nimi do klasy, proszę!! 

Izuku kontynuował swoją drogę do budynku, nie patrząc pod swoje nogi. 

To będzie ciekawy rok szkolny....  

********************************

I tak oto powstał prolog :D

Moi bohaterowie nie znają się od dzieciństwa, jak również nie posiadają swoich mocy. 

Mam nadzieje, że zaciekawił was wstęp :D

Miłego czytania, 

Utami <3