Julie

Ten David to jakiś debil, ale nawet miło mi się z nim pisało. Alex wróciła już z łazienki i od tamtego czasu wpatrujemy się obie w ekrany komórek, nie wiem czemu to dalej robię, chociaż nic ciekawego nie mam do roboty.

- Julie, a ...No wiesz, co robisz tak na co dzień?- byłam zaskoczona tym pytaniem, ale miło zaskoczona- Znaczy, jeśli nie powinnam pytać to nie naciskam- Uśmiecha się lekko, a ja odwzajemniam uśmiech.

- Spokojnie, chętnie odpowiem- Posyłam jej teraz już o wiele szerszy uśmiech.- No więc tak, mieszkam w małym skromnym mieszkaniu, pracuję jako ekspedientka w sklepiku osiedlowym. No i to chyba na tyle.-  Wzruszam ramionami na koniec wypowiedzi.- A ty?

- No ja większość czasu spędzam na oglądaniu seriali, czasami też pomagam rodzicom w biurze, ale głównie pomagam w domu- posyła mi szeroki uśmiech.

-A co z twoimi braćmi?

- Theodore się już wyprowadził niedługo bierze ślub ze swoją narzeczoną, James częściej z jakimiś znajomkami niż w domu z nami, więc no, a David to David częściej go nie ma niż jest - Wzrusza ramionami.

Obie zwracamy teraz swoją uwagę na ekrany telefonu. Jutro już wychodzę, nie przepraszam wychodzimy,, Ja i Alex dostałyśmy termin wypisanie na ten sam dzień. Cieszę się, że to już jutro, bo mam już dość tej bieli. Chcę, żeby ten dzień skończył się jak najszybciej mimo, że lubię spędzać czas z Alexandre, ale nie gdy obie jesteśmy przyszpilone do łóżek, hello!? Ludzie!? Chciałabym już wrócić do mojego miejsca zamieszkania. Nie jest to jakaś villa to nawet nie jest dom, mieszkam po prostu w małym skromnym mieszkaniu - sama, więc nie potrzebuję, żeby było jakieś wielkie. Jest zadbane, cieszy mnie to, że potrafię zadbać sama o swój dom, gdy niektórzy nie potrafią zadbać nawet o swój pokój. Uśmiecham się lekko na tę myśl.

-Co cię tak rozbawiło?- Podejmuje rozmowę Alex.

- Nic szczególnego- Odpowiadam

- No niech ci będzie- Uśmiecha się do mnie, a wtedy otwierają się drzwi do naszej sali.

Przez drzwi wchodzi...