Ey can
Bende bir kul idim kendi halinde
Handa sarayda değil, garip ilinde
Bir sevda yeli estide şu gönlümde
Hazan oldu, bahar inen dallarım

Aklım ermez oldu fikri yitirdim
Madde aynasına mana geçirdim
Ne dost bildim ne düşman seçtim
Zehir oldu şifa süren ballarım

Bir hal çaresi hep aradım durdum
İnsanı geçtim, kurda kuşa sordum
Varlığı eledim kendimden oldum
Boran oldu geçit veren dağlarım

Şehir şehir köy köy arana düştüm
Düşler aleminde ummana düştüm
Taşlı yollarda boş serab a düştüm
Gurbet oldu gel diyen yurtlarım

Derman düştü dizlerimi büktüm
Gece battı güneşi yıldıza bürüdüm
Hasret bıçağında vefa kanı sildim
El oldu yol gözleyen analarım

Vuslat Tuna