- Danny...? - czułam jak cała się trzęsłam.

Mężczyzna patrzył na mnie wściekłym wzrokiem, trzęsąc się ze złości. Nie spuszczałam z niego wzroku, byłam przerażona. Po chwili mężczyzna wyjął broń z kieszeni, a lufę skierował w moją stronę. Zamarłam...

- Przestań...! - krzyknęłam zakrywając twarz dłońmi.

Padł strzał, a mi całe życie przeleciało przed oczyma. Oddech mi przyspieszył, kiedy zaczęłam słyszeć kroki i stukot butów na obcasie.

- Możesz nie robić głupich scen?

- Przestraszyłeś ją!

Nawet na chwilę nie potrafiłam uchylić powiek. Jakoś nie czułam się na siłach... Okropnie się bałam, a wiedziałam, że już nikt mi nie pomoże.

- Możesz już wstać, Luka. - nagle usłyszałam ten głos.

- Pa...-Pablo?

- Oh... zapamiętałaś. - zaśmiał się i uklęknął przy mnie.

Chłopak złapał moje policzki, a ja uchyliłam powieki. Był tak blisko... Za blisko!

- Bardzo się przestraszyłaś? - pogłaskał mój policzek, zbliżając swoją twarz do mojej. Odepchnęłam go.

- Co ty tutaj, do cholery, robisz?! Kim są ci... - spojrzałam na ludzi za jego plecami.

Zamurowało mnie. Stała tam kobieta, uderzająco podobna do chłopaka. Ubrana była w piękną, jasnoniebieską sukienkę i srebrne buty na nie dużym obcasie. Stała obok mężczyzny, którego goniłam, jednak teraz nie miał maski. Miał naprawdę piękne oczy...

- Co? - Pablo spojrzał tam, gdzie patrzyłam.- To moja mama, a to mój wujek.

- Czekaj! Chyb się zgubiłam.

- Danny! Danny, gdzie jesteś?! - usłyszeliśmy głos z krótkofalówki Danny'ego.

- Szefie, nie mamy już czasu. - oznajmił mężczyzna.- Szefie!?

- Weźcie dziewczynę do samochodu. Spotkamy się na miejscu. Zajmę się tym sam. - oznajmił Pablo władczym tonem.

- O czym ty mówisz?

- Teraz, nie zwlekać. - wyjął broń z paska.

- Pab~! - nie było dane mi dokończyć.

Wujek mężczyzny przerzucił mnie przez ramię jak worek ziemniaków. Kobieta szła za nami, patrząc na mnie. Uśmiechnęła się i wzruszyła ramionami. Nie wiele mi wyjaśniła, kiedy nagle usłyszałam strzał. Zerknęłam szybko przed siebie, kiedy na moich oczach ciało Danny'ego padło na ziemię, a pistolet z jego dłoni razem z nim. Zamarłam... Nie lubiłam tego faceta. Od samego początku go nie lubiłam, jednak nigdy nie życzyłabym mu śmierci. Byłam pewna, że nie chciałam tego widzieć. Nikt też nie zakrył mi oczu...

C.D.N.