Każdy dzień był dla niej ogromnym bólem,
Jedynym jej przyjacielem było opłakiwane okno przez krople deszczu,
Siedziała przy oknie patrząc na spływające po nim łzy nieba,
Cierpienie dało swój upust przez ulewę,
Tego dnia nauczyła się pokazywać swoje emocje.

Następnego dnia wszystko spływało,wsychało,
każde cierpienie zostało zapomniane,
Ona też powinna zapomnieć o swoich problemach na
jedną,krótką chwilę,
Nauczyła się wybaczać,aby oswoić swoją udrękę.

Kolejnego dnia wyszło słońce,
Rozgrzało policzki,
Wysuszyło tym razem jej łzy,
Przyłożyła głowe do szyby okna,uśmiechając się,
Pogoda ją wspierała,
Tym razem nauczyła się,że w każdym dniu musi zobaczyć
swoje słońce.

Przez następny tydzień nie miała okazji spotkać się z jej
królestwem w postaci okna,
Była zajęta nauką na swoją przyszłość.

Nadeszła sobota krajobraz za oknem owiała jesień,
Liście mieniły się w złocie i brązie,
Wszystko układało się w harmonii,
Ona chciała tak poukładać życie.

Zimą mróz owiał jej okno,
Siedziała na parapecie z ciepłą herbatą w ręcę,
Ogrzewała sobie wnętrzę cieczą,
Czuła,że jej serce mimo mrozu wkońcu odnalazło swoje
szczęście,
Popatrzyła na spadające kryształki śniegu,każdy był w innym kształcie,
Uświadomiła sobie,że życie w różnych fragmentach przybiera inny kształt.

Wiosną czuła,że powinna opuścić swoje królestwo,
Na chwilę cieszyć się wiosennym wietrzykiem,
wewnętrznym krzykiem budzących się roślin,
Pozwoliła sobie na nowe rozkwitnięcie.

W lato poznała swojego księcia,
Siedział z nią na parapecie patrząc na ciągle zmieniający
się obraz,za jej oknem,
Przytulał ją do swojego boku,a ona się cieszyła po raz pierwszy nie
była sama w swoim królestwie.

Podczas ich kłótni padał deszcz,
Niebo po raz kolejny płakało razem z nią,
Wsparcie zostało okazane tak,jak ostatnio,
Nauczyła się dawać coś od siebie.

10 lat później jej córka patrzyła na królestwo swojej
matki,
Nie rozumiejąc sensu starego okna,
Nie została jego królową przez co stało się samotne.

Matka umarła,a wtedy jej córka zrozumiała,że
zawiodła,
Nikt jej nie winił nic nie jest takie same,a historia
nie zawsze się powtórzy.

Los zapłakanego okna został powierzony małej zagubionej
dziewczynce,
Królestwo znów odżyło i wszystko szczęśliwie się zakończyło.