Dwie zasadnicze rzeczy różniły haremy egipskie od późniejszych w Imperium Osmańskim.

Pierwszą był brak bratobójstwa pośród książąt w Obu Krajach, o czym była już chyba mowa.

Drugą był brak eunuchów służących królowym i nie mogącym dopuścić się z nimi zdrady.

W swojej powieści o Nefretete "Kochanka królewskiego żeglarza" Victoria Gische umieszcza dość szokującą scenę okaleczenia mężczyzny wybranego na służbę na pokoje władczyni.

W rzeczywistości jednak, autorka kompletnie puściła tam wodze fantazji (zresztą cała książka to jedna wielka fantazja historyczna, karygodnie ignorująca najnowsze ustalenia badaczy 😖😖😖).

Do tej pory nie udało się odnaleźć śladów eunuchów na egipskim dworze, nie znaleziono też żadnych tekstów na ten temat.

Pierwsze wzmianki na temat pojawienia się tej praktyki w Egipcie pochodzą z I wieku p. n. e (wiemy m. in., że eunuchowie byli w otoczeniu Ptolemeusza XIII, pierwszego małoletniego męża Kleopatry VII, ale pamiętajmy, że dwór Ptolemeuszy był  obyczajowo grecki, nie egipski).

Źródło: Joyce Tyldesley, Hatszepsut. Kobieta-faraon