Moulton, koniec września, 2017 rok.

Po wybuchu bomb, katastrofy sterowca i śmierci Eliota "Hollowa" Moulton, wszystko powoli wraca do normy. Szkody są naprawiane, a resztka osadzonych z Moulton Asylum zostaje wysłanych do placówek w innych Stanach. Harold Burke zostaje pośmiertny medal za odwagę. Dostałem skromną nagrodę pieniężną, medal, dyplom i wróciłem do Gradience, mojego rodzinnego miasta. FBI odtajniło dokumenty w sprawie Dustina Trembleya i Psów z Gradience. Okazało się, że ukartowali wypadek samochodowy, a moja córka została uśpiona i cały czas żyła w ukryciu. Po latach w końcu się z nią spotkałem twarzą w twarz. Martha Harper. Moja córka. Okazało się, że zielsko z bagien Moulton uleczyło częściowo jej raka, resztę zrobiły zwkłe leki.
Żyła zaszyta u jakiejś rodziny na farmie w stanie Iowa, w Spirch Town.

Poszła własną drogą i zamieszkała w Moulton, gdzie na uniwersytecie zdobyła wykrztałcenie prawnicze.

Ja przeprowadziłem się do Australii.

2025

Wielka Wojna Atomowa.

2050

Pierwsze Kataklizmy. Australia podzieliła los Atlantydy. Ja i inni uratowaliśmy się dzięki wielkiej, wojskowej łodzi, jedynej zdolnej przepłynąć radioaktywny ocean. Niestety po dopłynięciu do Ameryki rozebrano ją na części i zaczęto budować z nich domy na Zachodnim wybrzeżu.

Pod koniec życia wróciłem do Moulton, do córki. Wszystkie wspomnienia wróciły. Jednak ludzie nie zapomnieli, co dla nich zrobiłem. W świecie po apokalipsie, bez rządów i anarchią na czele, nastała era Naczelników. Oddałem tę rolę córce, a ona kolejno wnukom.

Zmarłem w wieku dziewięćdziesięciu trzech lat.

Nie żałuję niczego, co zrobiłem dla tego miasta.

Dla Moulton.

(NIE MA CO GOOGLOWAC MIAST MOULTON, SPIRCH TOWN CZY GRADIENCE. PO PROSTU NIE ISTNIEJĄ I ZOSTAŁY WYMYSLONE PRZEZE MNIE)