Jak mogłeś nie powiedzieć mi że Mason jest wampirem! krzyknęłam na Connora.

-Wiesz co Connor? Obaj jesteście siebie warci, a ja głupia myślałam że jesteś tym lepszym bratem, a ty nawet nie powiedziałeś mi czegoś takiego. Wkurwiłam się.

-Rose nie mogłem ci tego powiedzieć, bo... Nie dokończył, bo mu przerwałam.

-Bo co kurwa, uczepiłeś się mnie jak pies, a nawet nie powiedziałeś mi że twój braciszek jest pierdolonym wampirem który mógł mnie zabić!                                                                                                       

Connor chciał coś powiedzieć, ale nie chciało się mi go słuchać więc wybiegłam z sali gimnastycznej i poszłam do swojej szafki w której miałam telefon, musiałam powiadomić policje o tym co się stało, ale najpierw poszłam do gabinetu dyrektora, któremu powiedziałam że znalazłam w kantorku martwą dziewczynę.

Dyrektor zadzwonił na policje, która szybko się zjawiła, i zaczęła przesłuchiwać uczniów, w tymi mnie oczywiście. Policja jak zwykle obiecywała że rozwiąże tę sprawę z tymi morderstwami, a tak naprawdę gówno robili, nawet nie domyślili się że za tymi morderstwami stał wampir.

Po szkole wróciłam do domu, gdy weszłam do swojego pokoju, myślałam że to jakiś pieprzony sen, w moim pokoju a konkretnie na moim łóżku siedzieli sobie bracia Moore.                                         Pojebie mnie z nimi.

-Co wy tu kurwa robicie! Już nie panowałam nad złością WYPAD!                                                                  -Rosie spokojnie przyszliśmy, bo chcemy ci wszystko wytłumaczyć. Powiedział Mason.                        -Jesteście N-I-E-N-O-R-M-A-L-N-I, nie dość że ty Mason chciałeś mnie zabić to jeszcze włamujecie mi się do domu. Właśnie jak wy tu weszliście?                                                                                 -Przez okno, było lekko uchylone, więc weszliśmy.                                                                                                   Świetnie już nawet okna nie można uchylić. Pomyślałam.                                                                                -Chwila moment, Connor ty nie miałeś przypadkiem lęku wysokości?                                                          -Nie ważne, chcemy ci wszystko wytłumaczyć.                                                                                                        -No to mówcie jak już się tu włamaliście.                                                                                                                     - A więc. Zaczął Connor. Tak Mason zabił tą dziewczynę w kantorku, ale więcej nikogo nie zabił.        -Co kurwa? to była moja jedyna reakcja.                                                                                                                 - Mason jest wampirem od wczoraj, dlatego że Mason był poważnie chory, umierał więc go zamieniłem.                                                                                                                                                                               -Co to tak się da? Ja jestem wampirzycą, bo ugryzł mnie nietoperz na którym testowano w laboratorium.                                                                                                                                                                             - Jak widzisz Rosie jest wiele sposobów. Powiedział Mason który zaczął się głupio śmiać.                   -Kontynuując. Zaczął Connor. Mason miał kilka miesięcy życia dlatego jest teraz wampirem,             ale naprawdę nie wiem kto zabił tamtych ludzi. Dlatego musimy się tego dowiedzieć.                            -Jak zamieniłeś Masona w wampira? Zapytałam.                                                                                                    -Cóż dałem mu swoją krew, która wypił, następnie musiał wypić ludzką krew i tyle.                              -Aha?! Czyli ja jestem wyjątkowa bo mnie ugryzł nietoperz.                                                                               -Ja bym powiedział że pod wieloma względami jesteś wyjątkowa. Powiedział Mason.                         -To znaczy? Zapytałam.                                                                                                                                                        -Nie poszłaś ze mną do łóżka a wiele, lasek już to zrobiło.                                                                                   Nie wiedziałam co powiedzieć, na ten żałosny podryw.                                                                                       -Mason ogarnij się. Powiedział Connor.                                                                                                                       -Obaj się ogarnijcie i wyjdzcie z mojego domu. Nie chciało mi się już z nimi gadać.                                 Mason podszedł do mnie i powiedział:                                                                                                                         -Rosie przepraszam że cię zaatakowałem, ale nie panowałem nad sobą, mam nadzieję że mi wybaczysz, po czym wyszedł przez okno.                                                                                                                            - Ja równierz przepraszam cię Różyczko, powinienem ci o tym wszystkim powiedzieć, tym bardziej że jesteś dla mnie bardzo ważna.                                                                                                                  Chyba się zarumieniłam na to co powiedział Connor.                                                                                              Kiedy Connor miał wyjść przez moje okno, nagle się odwrócił w moja stronę i powiedział:                   -Tak naprawdę nie mam lęku wysokości, tylko udawałem żeby cię objąć.                                              I tyle go widziałąm. Zniknął.