Książka, którą wybrałam do recenzji, to pierwsza część „Gdzie diabeł mówi dobranoc" Kariny Borowicz. Jest to książka przeznaczona dla trochę starszej młodzieży. Opowiada o siedemnastoletniej Alicji, która po śmierci rodziców trafia do ciotki. Owa ciotka mieszka w małej wiosce Czarcisław, gdzie wszyscy się znają, wiesza zioła na werandzie i sypie sól pod drzwiami, jednak wcale nie przypomina jakiejś czarownicy. Wysyła dziewczynę do nowej szkoły i mówi z kim powinna się przyjaźnić, a z kim nie. Alicja nie jest zachwycona z takiego obrotu zdarzeń i bardzo chce wrócić z powrotem do Warszawy. Mimo że szkoła nie różni się zbytnio od innych, dziewczyna czuje, że coś jest nie tak. Blade bliźniaki, które prawie się nie odzywają, ubrana na czarno dziewczyna mówiąca dziwne rzeczy i pyskujący, bucowaty chłopak. Jednak Alicja to wszystko ignoruje. Pewnej nocy w tajemniczych okolicznościach ginie dziewczyna ze szkoły, Eliza. Tej właśnie nocy, Alicja dowiaduje się prawdy o Czarcisławiu, sobie i swojej rodzinie. Reszta książki opowiada o przygodach dziewczyny i o tym jak radzi sobie w nowym środowisku.

Ogólnie rzecz biorąc książka jest bardzo interesująca i wciągająca. Przeczytałam ją w jeden wieczór. Co prawda znalazłam kilka rzeczy, które można byłoby dopracować, ale nie ma książki idealnej. Opowieść jest pełna zwrotów akcji i ciekawych momentów. Ma wątki normalnego życia nastolatki, jak i tego magicznego. Sama książka jest niesamowita, jednak jej kontynuacja nie jest już taka fajna. Pierwsza część kończy się w środku wydarzeń, a potem wszystko wydaje się coraz bardziej wymuszone. Czytania jej nie da się skończyć na pierwszej części, bo człowieka automatycznie ciągnie żeby dowiedzieć się co jest dalej, ale tak jak mówiłam, nie spełnia to moich oczekiwań. Czy polecam tę książkę? Tak, a szczególnie osobom, które lubią fantastykę. Czy polecam kontynuację? Niezbyt, ale to w sumie zależy od gustu czytelnika.

Podsumowując jest to ciekawa książka z niezbyt dobrą kontyuacją.

Recenzję wykonała 123niechcemisie ❤️