Eileen jest to kobieta o złotym sercu otwartym na wszystkich, którzy się do niej zwrócą o pomoc. Opiekuje się domostwem i czwórką dzieci, które z czasem wyrosły na piękne panny i odważnego kawalera. Wraz z Camdenem starają się poświęcać każdemu swój czas, jednakże w przeciwieństwie do męża, nie wymaga od któregoś ze swoich dzieci więcej niż jest w stanie dać. Jest dla nich bardzo wyrozumiała i czuła, nawet jeśli czasem się opierają przed publicznymi pieszczotami, tak w domu każde chętnie się do niej przytula i daje się poczochrać po czuprynie. 

Z Camdenem poznała się przypadkiem, gdy ten zawitał podczas patrolu strażniczego do jednej z malutkich osad Dúnedainów w okolicach Bree. Stąd też przejęła specyficzne nazwy niektórych rzeczy czy czynności co brzmi nieco dziwacznie dla mieszkańców Beltane i jako jedyny przejął część z tych określeń Wakir, co można zauważyć w kilku moich one-shotach.

Tworząc jej postać, a zwłaszcza zaszczepiając u niej, że to Eileen ma być takim nietypowym wzorem językowym u jej syna, zakładałam że tak jak w Polsce mogą występować gwary, tak i w Śródziemiu w jednej nacji ludzi jakimi są Dúnedaini również można się spotkać z różnymi określeniami na jedną rzecz. Najczęściej nazwy te zapożyczam z języka szkockiego, w którym w pewnym stopniu się zakochałam podczas oglądania serialu Outlander. 

Przez wiele, wiele lat cierpiała na migreny, które na pewien czas się wyciszyły jednakże powróciły one, gdy Wakir miał około 17 lat i dręczyły ją okresowo przez kolejne dekady życia, na które mało co pomagało mimo próbowania wielu środków.

Na pierwszym arcie Eileen w czasach zbliżonych do narodzin Wakira, następnie w okolicach Raineachu, a na ostatnim mniej więcej w czasie Cluaranu.