Przez dwa lata.

Przez dwa lata nie pisałem w tym pamiętniku.

Przez dwa lata nie zwróciłem uwagi na coraz częstsze przytulanie Polski.

Dopiero po dwóch latach, okazało się ze o niej NIC nie wiem.

Dopiero po dwóch latach dowiedziałem się, że być może coś do niej czuję.

Zacznę lepiej od początku.

Po urodzinach Polski porzuciłem ten pamiętnik. W przenośni i dosłownie.

Dałem Lienschetowi (jak to się odmienia), żeby schował to gdzieś.

Bawiłem się beztrosko przez te dwa lata z Polą.

Właśnie dziś musiałem odkryć TO że zacząłem ją bać.

Nie napiszę, co odkryłem. Za bardzo się boję, że mój tata może to przeczytać.

Najgorsze jest to, że ją kocham wciąż, choć wiem o jej największej tajemnice.

Która jest przerażająca...

Piszę to właśnie w nocy. Szafa skrzypi i się boję.

Nigdy aż tak bardzo się nie bałem.

Nigdy.

A co jeżeli to był tylko sen?

Że nie byłem na cmentarzu?

Spojrzałem na moją rękę. Wciąż na niej było otarcie.

Jednak to nie był sen.

Szkoda.

***

Poszedłem do najlepszego liceum w mieście wraz Polską.

-Ej, Niemcy, spałeś w nocy?

Przecząco poruszyłem głowę na pytanie Polen.

Nagle spotkaliśmy Japonię.

Japonia to jedyna osoba, którzy wszyscy ją wręcz nienawidzą w całym liceum.

Ale każdy się bał, że ona zdradzi ich tajemnice miłosne. Więc wszyscy udawali, że ją lubią.

No, może oprócz Poly.

-Cześć pieprzono shiperko, która nawet z żelazka i pralki może zrobić mangę czy yaoi

Przywitała się.

Jap tylko parsknęła śmiechem. Była przyzwyczajona do jej zaczepek.

-Błagam, czyżby Poluś przyszedł?

Znajomy głos się odezwał. Westchnąłem.

Ame jak zawsze miał na sobie okulary przeciwsłoneczne. Nikt nie wie, dlaczego.

Nawet jego bogata rodzina nad tym się zastanawia. I do tego, on trafił do tego liceum tylko przez rodzinę. 

USA był... Jak łagodnie ująć: Głupim debilem

Najlepsze jest to, że wszyscy mają do niego neutralne podejście. No może oprócz Rosji.

-Welcome Germany!

-Cześć

Wymamrotałem. Polska tylko się sprzeczała  z Japonią. 

Ameryka odrzekł:

-Widać, że mało spałeś

Wzdychałem i powiedziałem:

-Odkryłem coś, co mnie lęka... 

On tylko prychnął z nudów i odszedł na lekcję. Gdyż po dwóch minutach rozbrzmiał dzwonek.

Polska i Japonia we końcu przestały się kłócić.

Niestety shiperka z nami idzie do tej samej klasy.

Gorzej być nie mogło.

Chodzę do najbardziej szalonej klasy.

Odkryłem tajemnicę mojej przyjaciółki, która mnie trapi i lęka.

I nie wyspałem się.

No nie.

-Niemcy Gruziński do tablicy

Obudziłem się z zamyślen. Nawet nie poczułem, że byłem w klasie.

Podszedłem do tablicy i z łatwością rozwiązałem zadanie.

Nauczyciel z matematyki tylko stęknął. Chciał w końcu mi dać jedynkę za coś, a ja oczywiście z łatwością rozwiązałem zadanie. A przed chwilą, byłem w innym świecie.

Czy on się nie nauczył, że jestem z jednych najlepszych uczniów w liceum?

===

Wybaczcie o krótki rozdział. Nie miałam pomysłu na późniejsze wydarzenia D:

Jak myślicie, jaki jest sekret Polski. I dlaczego Niemcy był taki przerażony, gdy odkrył tą tajemnicę?...